20090825

Ελληνικη φυση ....και Αρχιτεκτονικη....γεφυρι

απο Digital photo Το γεφυρι του Τζιελεφου

Στοχαζομαι........και γραφω..... χωρις λογια

απο Digital photo
Σουρουπο στην Δαδια Κερκυρας

20090820

Οικουμενικος Πατριαρχης Βαρθολομαιος ο αρχηγος της απανταχου ορθοδοξιας....


Εδωσε Σολομωντια λυση για τον κατωτερω...αγιο; και ολα σχεδον εχουν ξεχασθει τουλαχιστον προς το παρον...Ελλαδα το μεγαλειο σου

20090816

Εφραιμ....μοναχος στην μονη Βατοπαιδιου στο.... Αγιο ορος και οχι μονο

Ενας αγιος;...με πολυ μυαλο, που προκαλεσε τον λαο, που εφιαξαν ηλιθιο για να τον διοικουν πιο ευκολα....κολοελληνα κατα τον μεγαλο τραγουδοποιο Διονυση Σαββοπουλο,σου αφαιρεσαν την ορθη σκεψη.....σε κατεβασαν πνευματικα πιο κατω απο τον μακακα και εσυ μονον διαπιστωσεις κανεις σε τρεις καναπεδες στο σπιτι,στο γραφειο, στο αυτοκινητο και παντα συμφωνεις με αυτους που σε δουλευουν....ΜΑΛΑΚΑ........

20090815

Ναυμαχια Σαλαμινας ......Αθηναϊκη Τριηρης


Ελληνες χωρις πολλα λογια.... τραβατε κουπι.

Υδραϊκη βαρκα με λατινι και κουπια....


Ετσι πηγαιναν για... πρατιγο στην ραδα του Πειραια στις αρχες του αιωνα μας.-

το σκαφος

παιγνιδια της φυσης

ιστιοφορο πλοιο .......θα ξαναρθει

20090814

πεταω .....και παω

20090811

Το συμβολο Ελληνικων ταινιων στην Υδρα...


Ζωγραφικη Δημητρη Αλεξανδρου Φατουρου Ζωγραφου Συγγραφεα - Καθηγητη......
Τ.Θ. 29,Ύδρα 180 40,Ελλάς.Τηλ.: (0030) 22980 53379 (0030) 210 8673725
Κινητό: (+30) 6977354973 e-mail: fatouros@freemail.gr
http://users.otenet.gr/~agamemn0/contact_gr.htm

Το μεγαλο Καμινι σημερα

Μοναδικη θεα στη θαλασσα


Υδρα μικρο νησι...μεγαλη ιστορια ,αξιζει να πας.

Ετσι ......μονο για μενα

Δυστυχως παλι οι ιδιες ατερμονες συζητησεις που δεν τελειωνουν ποτε, και που παντα ολοι εχουν αδικο .
Οι αποφασεις παντα σε πρωτο χρονο και μετα.....δεν εννοουσα αυτο,αλλα κατι αλλο,η δυναμη μεχρι τα ογδοντα να οργανωνεται και να ξεκινα παλι η ζωη είναι απλη θεωρια. Πραγματι αυτοι που ηξεραν διαπιστωναν θαρραλεα ,πως παραγματικα δεν ξερεις τι ζητας, αλλου πατας κι αλλου βρισκεσαι.
Ενα αδυναμο,τσακισμενο ισως πληγωμενο και πολυ φοβισμενο λιονταρι που επειδη φοβαται ... θελει να ξεσχισει τις σαρκες ολων, αλλα δυστυχως, δεν εχει δοντια να μασησει την τροφη. Απορω γιατι δειχνω τοση κατανοηση και γιατι δινω κι αλλη,κι αλλη,κι αλλη ευκαιρια, αφου ξερω πολυ καλα πως κατι στο μυαλο ειναι αξεπεραστο, αδιορθωτο,μη επισκευασιμο. Σε καθε σχεση σε καθε γνωριμια κρατας μονο τις ατυχες στιγμες και νομιζεις πως προχωρεις νικητρια στο πελαγος του φουρτουνιασμενου νου σου.
Στην περιπτωση μας ξερω πως εχω ιερη υποχρεωση να προσπαθησω πολυ,κομματιαζοντας με και ξεσχιζοντας με για μια ακομη φορα ,πρωτογνωρα αυτα για μενα. Δυστυχως, ολοι δεν ξερουν και για ολους υπαρχει κατι αρνητικο, εαν βεβαια δεν συμβαδιζουν με τα δικα σου θελω,πιστευω, αναλυσεις και εμμονες.
Οι ειδικοι που μ΄εστειλες με συμβουλευσαν...τι πρεπει να κανω, αλλα εγω δεν τους ακουω. Ισως απο το μεγαλο εγω μου, πως ολα τα καταφερνω και προσπαθω,προσπαθω προσπαθω, ως ποτε ομως οι αντοχες μου και τα συρματοσχοινα του χαρακτηρα μου θ΄ αντεξουν το βαρος της πιεσης σου.Ολα γυριζουν πισω σε εσενα με καταπιεση μεγαλωνουν την ανασφαλεια σου.
Μια προσπαθεια ακομη και μετα το τελος …το τελος που γνωριζεις καλα,γιατι το προκαλεσες σε ολες τις προηγουμενες σχεσεις , με διαφορες δικαιολογιες στην καθε μια. Στο βαθος του υποσυνειδητου σου, γνωριζεις καλα και τα παντα .Μονο εσυ φταις, γι αυτα που προκαλεις.
Η εξηγηση πως... δεν παιρνεις εκδικηση οταν φευγεις απο μια σχεση...σε κανει αρχικα ηρεμη, πιστευεις λανθασμενα πως οι αλλοι εκαναν το λαθος. Ομως δεν καταλαβες ποτε, πως δεν εισαι σε σχεση... αλλα σε γαμο ..., ε και τι μ΄αυτό, για σενα ,ολα ιδια ειναι ,εσυ συνηθισες να φευγεις και αυτο προσπαθεις να κανεις και στο μοναδικο, γαμο σου. Ετσι το να μη τιμωρεις …θεωρητικά, τους αλλους, που προδωσες ,σε κανει και μεγαλοψυχη....!Παλι δεν σε καταλαβαν, παλι σε αδικησαν, παλι σε προδωσαν και παλι οι αλλοι ηταν οι κακοι.
Κριμα γιατι η μοιρα ,το καρμα σου ειναι παντα ο πονος. Μικρη αλλαζοντας την μια δουλεια μετα την αλλη ..εβρισκες λυτρωση…. μεχρι τη φυγη και τη μεταναστευση. Η ευτυχια σε τρομαζει σε ξαφνιαζει σε καταπιεζει σε πνιγει.
Στην γλωσσα μου..στο λιμανι, τον χαρακτηρα σου και τον τροπο που ζεις τον λενε «αρπαχτικο» .Ρουφας το σημερα λες και αυριο δεν θα υπαρχεις.
Πετας λογια χωρις να προβληματιζεσαι για τα συναισθηματα που προκαλεις στους ανθρωπους που σ΄αγαπουν,απλα γιατι δεν πιστευεις κανενα ,μονον εσενα....κριμα,κριμα,κριμα.
Γραφω γιατι πρεπει να τα ακουσω ,ετσι για μενα .
Πιστευω δεν θα τα καταλαβεις ποτε... ψιλα γραμματα για ημιμαθεις αλλα εξυπνους, ανασφαλεις η κουτοπονηρους ανθρωπους .Ελπιζω να νοιωσεις λιγο ασφαλης διπλα μου και να βελτιωθεις, οχι ν΄ αλλαξεις.....

20090810

Σκορπιος....ημουν καποτε εκει ._


απο το blog troktiko

μπουφος....τωρα και στην Αττικη

απο digital photo
Εγω το αετοπουλο μηπως εγινα κοτοπουλο η ....μπουφος ακομα ψαχνομαι

Γλαροι στο πελαγος.....πεταγμα


απο digital photo

Την κατσαμε την.....βαρκα

απο digital photo σε ασπρομαυρο φοντο

Δεν μας συμφερει.....

Τωρα καταλαβαινω οτι τα μεγαλα διαστηματα σιωπης ειναι επειδη φοβαμαι μηπως γραφοντας η μιλωντας ερθω αντιμετωπος με αυτα που δεν θελω να παραδεχτω, να πω και να γραψω. Λες και γραφοντας τα η συζητωντας τα θα αραξουν μεσα μου τοσο που το φορτιο τους θα ειναι αβασταχτο για να το σηκωσω μετα. Μονο ανωδυνες αληθειες μπορω να σου πω,δεν μπορω να εισχωρησω στην περιεργη σκεψη σου, σε ενεσιμη μορφη, μικρες, ασημαντες, οι αλλες μενουν κουρελια στο σκοινι που ρουχα δεν θυμιζουν. Η ζωη μου γλιστραει παλι και προσπαθω να πιασω στην αποχη μου οτι καλο…… μου συμβαινει τελευταια. Θα με πιστεψεις ,θα μ΄εμπιστευθεις και ποτε;. Η σιωπη δεν ηρεμει οτι κοχλαζει στο μυαλο και μεσα στην αταξια του μυαλου μου, ο ανυποφορος εαυτος μου πλαθει ενα ευθραστο εγω ετοιμο να κομματιαστει με το παραμικρο.Αυτο μου συνεβει λες και μου το υπεβαλες, το διεταξες,το εχτισες από ανασφαλεια μεσα μου. Τελευταια δεν θελω να κοιταζω κανεναν στα ματια. Νομιζω οτι με διαβαζουν σαν ανοιχτο βιβλιο και δεν το αντεχω πια….μου εκλεψες μερος της δυναμης μου και νομιζω δεν μας συμφερει….αυτο ασε το τιμονι ,εισαι πια μεσα στο σκαφος και καπετανιος υπαρχει με εμπειριες και γνωση.

20090806

Ανατολη.....θα την δουμε αραγε;


Απο Digital photo

20090803

Συβοτα Θεσπρωτιας


Απο Digital photo

Μπανιο στο...Μωλο


photo Xarilaos A.

Το καμινι απο...ψηλα

Photo Xarilaos A.

20090802

απο εκει....ψηλα

απο Digital photo

στα σκαλια

απο Digital Photo

Το πιο μακρυ ταξιδι μου...εσυ

Αφιερωμενο...σ΄αυτους που φυγαν

20090801

Κλεμμενα ..... ονειρα μεγαλες αληθειες

Ειχα διαβασει καπου οτι καθε ανθρωπος εχει τρεις δυνατους χαρακτηρες. Αυτον που βλεπουν οι αλλοι ανθρωποι, αυτον που θεωρει ο ιδιος οτι εχει και τελος, αυτον που πραγματικα εχει. Αν οι ζωες μας πλεκονται και αθροιζονται , αναρωτιεμαι γιατι πρεπει παντα να προσπαθεις να πεισεις για κατι που εισαι η δεν εισαι.
Αν εχεις μια και μοναδικη ευκαιρια να κανεις αυτο που εσυ επιλεγεις, την στιγμη που συνειδητοποιεις οτι η ζωη ειναι δικη σου, για ποιο λογο τελικα να επιλεξεις αυτο που δεν αποτελει προσωπικη επιλογη σου;
Παρακολουθω ανθρωπους που ολοκληρη η ζωη τους ειναι η καλογυαλισμενη βιτρινα που θα πλασαρουν η θα πουλησουν στους αλλους, ειδικα μεσα απο τα κοινα. Για ποιο λογο ομως η προσωπικη ευτυχια να επηρεαζεται η (ακομη χειροτερα) να περιοριζεται απο την κριση των αλλων;
Ξερω οτι ειναι τελικα εξαρτηση η επιβεβαίωση που παρεχεται απο τους αλλους, σε τετοιο βαθμο που να καθοριζει καποιες στιγμες ακομη και τις σημαντικες αποφασεις που παιρνουμε στην ζωη μας. Ωστοσο που μπορει να καταληξει ενα τετοιο ειδος εξαρτημενης συμπεριφοράς; Αλλες φορες οι αποφασεις μπορει να ειναι επιφανειακες οπως το που θα παμε διακοπες, τι ρουχα θα φορεσουμε, τι αυτοκινητα θα οδηγησουμε, ναi... το ειπα αλλα, δεν εννοουσα αυτό.Το κόστος ενδεχεται να ειναι μονο οικονομικο, αν και τελευταια εχει αρχισει και αυτο να γινεται δυσβασταχτο με ολες τις πλουσιοπαροχες δανειακες επιλογες-παγιδες προς τους καταναλωτες. Δεν ειναι ομως λιγες οι φορες που οι κρισεις μας επηρεαζονται απο τις "ταπεινες" γνωμες των κοντινων η αμεσων προσωπων, των προσωπων του περιβαλλοντος μας και αφορουν τις πιο σημαντικες αποφασεις της ζωης μας οπως το επαγγελμα η το συντροφο μας….συζυγο μας μεχρι και τον ουσιαστικο τροπο με τον οποιο θα επιλεξουμε να ζησουμε την ζωη μας, η πως ονειρευτηκαμε το… πακετο.Άλλες φορες ενω εχουμε βρει και το πακετο και το κλειδι για ν΄ανοιξει , το κλειδι δεν το βαζουμε στο κενο…(στην τρυπα) για να ανοιξει το πακετο, το βαζουμε οπου μας υποβαλλουν αλλοι,και το πακετο παραμενει κλειστο...αφοριζοντας το που δεν ανοιγει, του λεμε πως αυτο φταιει....
Θυμαμαι παρακολουθουσα μια εκπομπη στην τηλεοραση για την ακριβεια και ο παρουσιαστης συνεχιζε να επαναλαμβανει ξανα και ξανα το ιδιο πραγμα. "Ολοι εχουν δικαιωμα στο ονειρο". Διατηρωντας την ελπιδα σαν ασβεστο κερι. Για μια στιγμη αναρωτηθηκα: Ποιο ονειρο; Το πανακριβο πολυτελες ονειρο που περιλαμβανει τεραστιες γαλαζιες πισινες, εξωτικες διακοπες , εξοχικες και απομονωμενες βιλες, ιδιωτικους παραδεισους, πουρα και πολλα, πολλα λεφτα; Ποιο ονειρο; Το ονειρο του …μεταναστη. Αυτο που πλασαρεται με υπουλο τροπο απο τα ΜΜΕ και ολοι θελουν να ακουμπησουν; Αυτο που σε οδηγει αρχικα στα σκαλοπατια της τραπεζας προκειμενου να το πραγματοποιησεις και στη συνεχεια στα σκαλια του φρενοκομειου; Αυτο που σε οδηγει σε ενα ατερμονα κυνηγητο με τον εαυτο σου; Αυτο που ειναι παντα κατι περισσοτερο απο αυτο που εχεις; Παντα περισσοτερο απο αυτα που εισαι η διαθετεις; Αυτο το ονειρο; Οχι φυσικα και δεν εχουμε δικαιωμα ολοι σ΄ αυτο το ονειρο. Οσο πικρο η τραγικο και αν ειναι, ετσι ειναι. Φυσικα δεν εννοω οτι πρεπει κανεις να παραιτηθει απο τα ονειρα του. Δεν εννοω αυτο. Ειναι ομως η σκληρη νοθεια των στημμενων αναγκων και των ξενων απωθημενων που θολωνει τα πραγματα. Ειναι αυτα που χρηζεις πηγη ευτυχιας και θεωρεις λανθασμενα απαραιτητα, που σε κανουν και αδημονεις. Αδημονεις να φτασεις ενα απραγματοποιητο ονειρο. Ονειρα θερινης νυκτος (;)…….αν το καταλαβεις ποτε.

της μοναξιας οι δρομοι

Απο το Digital Photo

Παραθυρο με θεα....


Βραβευμενη απο Digital photo

Για ποια αγαπη μου Μιλας.... (Θεκλα Χρηστακη)

Αγαπες καταλυτικες.Αγαπης αδηφαγες.Ρουφουν ηδονικα η καθεμια το μερτικο της απ΄τη ζωη της Ελευθεριας,κωφευοντας στην κραυγη της.Πως να ισορροπησει πανω τους,οταν εκεινες ακροβατουν στη λεπτη γραμμη που τις χωριζει απ΄το μισος;Πως να τραγουδησει τη ζωη,οταν τα πουλια δεν τραγουδουν μεσα σε σπηλιες;
Κι ο ερωτας!Ο μεγαλος,μεγαλειωδης,ζωοδοτης ερωτας,με σαρκα και οστα και ονομα,να κατακερματιζει,να συνθλιβει,να τσαλακωνει το συναισθημα και το ονειρο.

Κοιταζοντας απο ψηλα

Βραβευμενη απο Digital Photo

Δελφινι και γλαρος

....Θα πρέπει να μοιάζει πανέμορφος από 'κει ψηλά...
- Ναι, πράγματι... Κοίταξε το νερό.
- ...Τι συμβαίνει κάτω, πολύ χαμηλότερα από εδώ; Είναι παντού το ίδιο σκοτεινά; Τι
γίνεται ο ήλιος που βυθίζεται;
- Δεν ξέρω. Παντού όμως υπάρχει σκοτάδι. Κανένα φως...
- Αλήθεια;
Δεν υπάρχει ούτε φεγγάρι στον κόσμο σου; Αστέρια τουλάχιστον;
Απάντησε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του. Ο ήλιος πέρα στη δύση ήταν έτοιμος να
αγγίξει τη θάλασσα. Γύρισε προς το γλάρο.
- Πέτα... Σε παρακαλώ, πέταξε και πες μου πώς φαίνεται τώρα από εκεί πάνω.
Ανέβηκε στον ουρανό για να ξαναπλησιάσει σε λίγο το ανυπόμονο δελφίνι.
- Από ψηλά είναι σαν δύο ήλιοι να συναντιούνται στην άκρη του ορίζοντα. Αυτός που
βλέπεις καθαρά και ένας άλλος παρόμοιος, κατακόκκινος, που επιπλέει για λίγο στο νερό.
Που στη συνέχεια μοιάζει σχεδόν να διαλύεται στο χρώμα της θάλασσας.
Το δελφίνι άρχισε να πηδά όσο το δυνατόν ψηλότερα, αναζητώντας τον «άλλο» ήλιο.
- Δεν τον βλέπω... Δεν τον βλέπω καθόλου...
Παρατηρούσε ένα πλάσμα να προσπαθεί να δει τον κόσμο με τον τρόπο που τον έβλεπε
εκείνος. Ένα πλάσμα που έβλεπε έναν κόσμο που εκείνος δε μπορούσε να δει.
«Μη στεναχωριέσαι»,του είπε τότε.«Θα σου λέω εγώ τι βλέπω.»«Εγώ θα πετώ για σένα....»
Μιας στιγμής σιωπή ακολούθησε. Κύκλοι νερού άνθιζαν αργά μπροστά από δύο ήλιους που
ενώνονταν πριν να χαθούν.
- Κι εγώ θα κολυμπώ για σένα...
Εκεί, καθώς ο ένας ήλιος διείσδυε όλο και περισσότερο στον άλλο, κλεινόταν η πιο
όμορφη, η πιο παράξενη συμφωνία στην ιστορία των δύο κόσμων.
Ένας καινούργιος ήλιος φαινόταν τώρα, γέννημα μιας απρόσμενης συνάντησης.
Κι έτσι όπως ταίριαζαν τα δύο κομμάτια του, δε μπορούσες πια να πεις με σιγουριά ποιο
τμήμα του ανήκε στον ουρανό, και ποιο στη θάλασσα.
Ποιος ήλιος αντικατόπτριζε ποιόν........Δεν υπήρχε, ωστόσο, άλλο δελφίνι που να ήξερε
όσα εκείνος.Για καρπούς, δένδρα και λουλούδια. Για λίμνες και ποτάμια.
Για καταρράχτες, φωτιές και ηφαίστεια, γκρεμούς και φαράγγια. Για τις εποχές, τη
βροχή και τα χιόνια. Για τα σύννεφα. Για την ξηρά, τα νησιά και τη θάλασσα όταν πετάς
ψηλά. Για την αίσθηση να πετάς. Δεν υπήρχε άλλος γλάρος που να ήξερε όσα εκείνος.
Για σφουγγάρια, κοράλλια και όστρακα. Για το βυθό. Για δίνες και θαλάσσια ρεύματα.
Για ψάρια και κήτη. Για ναυάγια. Για σπηλιές και βάραθρα. Για την αίσθηση να
κολυμπάς. Το συναίσθημα να πετάγεσαι ψηλά στον αέρα.Δεν υπήρχε άλλο δελφίνι και
άλλος γλάρος που να ήξεραν τόσα για τον ίδιο τους τον κόσμο. Είχαν μάθει γι' αυτόν
προσπαθώντας να μάθουν ο καθένας για τον κόσμο του άλλου...

Οταν ο θεος δημιουργει

Βραβευμενη απο το Digital photo

Ορτανσιες


Βραβευμενη απο το Digital Photo