20140828

Indila - Dernière Danse (Clip Officiel)


Mετάφραση :


                                ο γλυκέ μου πόνε
                                γιατί να αγωνίζομαι άδικα αφού έρχεσαι πάλι
                                είμαι μια ασήμαντη
                                χωρίς αυτόν είμαι κάπως σαν χαμένη
                                γυρνάω μόνη μου στο μετρό
                                ένας τελευταίος χορός
                                για να ξεχάσω τον τεράστιο πόνο μου
                                θέλω να ξεφύγω όλα να ξαναρχίσουν
                                ο γλυκέ μου πόνε
                               
                                ανακατεύω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
                                χορεύω με τον άνεμο, τη βροχή
                                λίγη αγάπη, μια στάλα μέλι
                                και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω,
                                χορεύω, χορεύω
                                και μέσα στο θόρυβο τρέχω και φοβάμαι
                                ήρθε η σειρά μου;
                                ξανάρχεται ο πόνος
                                αφήνομαι μέσα σ ’όλο το Παρίσι
                                και πετάω, πετάω, πετάω, πετάω, πατάω
                                μόνο ελπίδα σ’ έναν δρόμο που εσύ λείπεις
                                όσο και να προσπαθώ, η ζωή μου χωρίς
                                εσένα είναι σαν κάτι που λάμπει αλλά                                                                                                   δεν έχει  καμία ουσία
                                ανακατεύω τον ουρανό, τη μέρα τη νύχτα
                                χορεύω με τον άνεμο, τη βροχή
                                λίγη αγάπη, μια στάλα μέλι
                                και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω,                                                                                                   χορεύω, χορεύω
                                και μέσα στο θόρυβο τρέχω και φοβάμαι
                                ήρθε η σειρά μου; ξανάρχεται ο πόνος
                                μέσα στο Παρίσι αφήνομαι
                                και πετώ, πετώ, πετώ, πετώ, πετώ
                               
                                μέσα σ’ αυτόν το γλυκό πόνο
                                που έχει πληρώσει όλες τις προσβολές
                                άκου πόσο μεγάλη είναι η καρδιά μου
                                είμαι ένα παιδί του κόσμου                      
                                ανακατεύω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
                                χορεύω με τον άνεμο, τη βροχή
                                λίγη αγάπη, μια στάλα μέλι
                                και χορεύω, χορεύω, χορεύω, χορεύω,                                                                                                   χορεύω, χορεύω
                                και μέσα στο θόρυβο τρέχω και φοβάμαι
                                ήρθε η σειρά μου;
                                ξανάρχεται ο πόνος; σε όλο το Παρίσι αφήνομαι
                                και πετάω, πετάω, πετάω, πετάω, πετάω.

20140822

Αγάπη πουθενά;

Νίκη Ταγκάλου
Άραγε...ζητάει κανείς αγάπη;
Έφτασα αισίως τα 40 μου χρόνια και ακόμα με κατατρώει αυτό το ερώτημα.

Αγάπη ψάχνει κανείς; Tην ζητάει; Την επικαλείται;

Πόσο κουραστικό είναι κάθε φορά να νομίζεις ότι βρήκες τον έρωτα της ζωής σου και κάθε φορά να δέχεσαι απανωτά χαστούκια του στύλ "περνάμε ωραία... τι άλλο θες";

Aκούμε τόσα ανούσια λόγια, τόσες φιλοφρονήσεις άνευ λόγου και ουσίας.

Μπορεί όλα αυτά να μου τα αλλάξει κάποιος με ενα πολύτιμο "σε αγαπώ";

Yπάρχουμε και εμείς οι χαζοί που ξεσκεπάζουμε την ψυχή μας δίχως δεύτερη σκέψη, που σκεφτόμαστε καλοπροαίρετα και κάνουμε όνειρα απατηλά και υπάρχουν και εκείνοι που σκέφτονται μόνο ξεσκέπαστα κορμιά, ανταλλαγή υγρών και διασκεδάσεις.

Μήπως αυτή είναι η αρρώστια της εποχής; "Επιδερμικά συναισθήματα";

Ενδόμυχα ίσως όλοι φοβόμαστε τoυς μεγάλους έρωτες αλλά χωρίς αυτούς μπορούμε να ζήσουμε; Aντέχουμε;

Δεν θέλω σήμερα να με "αγαπούν" και αύριο να μην με θυμούνται καν...

Δεν θέλω να με πονάει η αγκαλιά ξέροντας ότι είναι δανεική.

Θέλω να αφήνω το κορμί μου έρμαιο στα χέρια του και να γουστάρω την αποπλάνηση!

Θέλω να κρύβω την χαρά μου φοβούμενη μην το εκμεταλλευτεί!

Θέλω να μου ζητάει να τον αγαπήσω και εγώ να του δίνω τα πάντα και να τρέμω μήπως δεν του φτάσουν.

Άραγε, θα μου το ζητήσει ποτέ κανείς;

Xάνομαι μέσα στο ίδιο μου το σώμα και την έξοδο κινδύνου δεν υπάρχει άνθρωπος να μου την δείξει.

Γίνομαι εκατό κομμάτια κάθε φορά που δεν νιώθω αγάπη, σκορπίζω και ξέρω πως στο τέλος δεν θα υπάρχω καν, η απουσία της θα με έχει διαλύσει.
 
Και σας ρωτάω ξανά! Αγάπη πουθενά;

πηγή:http://enfo.gr/ar2906