“Δελφική Ραψωδία”

Ένας χήρος και μια χήρα ειν΄αναμεσα στην Σφύρα, έχουν τη ζωή περάσει και τα νιάτα έχουν χάσει,την αγάπη θα’χουν μόνο να νικήσουνε τον χρόνο.Κι αν τα χρόνια τους περάσουν, τα μυαλά τους, δεν γεράσουν,την αγάπη θα'χουν πάλι και μια    “δεύτερη ευκαιρία” πουχουν γράψει τα βιβλία και το Κάρμα τους ορίζει, και γι΄αυτούς ο χρόνος χτίζει, μια αρχή που τους αξίζει! Τα παιδιά τους μεγαλώσαν και τα εγγόνια, πούχουν στρώσει, την δική τους την καριέρα, δεν θ αφήσουν στον αέρα, τον παππού και την γιαγιά τους, που τους θέλουνε, κοντά τους. Ο παππούς ο Πειραιώτης ειν΄ του Τάγματος Ιππότης κι η γιαγιά ωραιοτάτη ειν΄του Τάγματος Υπάτη. Την ζωή τους θα ενώσουν, την ψυχή τους για να σώσουν, οι ψυχές τους περιμένουν....., " οι  εργάτες  οι  χαμένοι " θα'ναι   ευχαριστημένοι, στην “Ανατολή” που ζούνε και μας βλέπουν και ακούνε κι όλους μας,  αυτοί..... οδηγούνε! Η ζωή μας θα περάσει κι  “Ανατολικά” θα φθάσει, κάποτε  να συναντήσει “τους εργάτες τους χαμένους” που θα βρει  πια σμιλεμένους και ορθά πελεκημένους, με σοφία δομημένους, με τον "Ηλιο" φωτισμένους, άξιους κι ευλογημένους!