20151031

Νόαμ Τσόμσκι: Να γιατί σας νίκησαν και γιατί θα σας νικάνε πάντα.

Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.
1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών….Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

Πηγή: Enallaktikos

20151006

Αγναντεύοντας στην απέναντι στεριά

Κεφαλωνιά



Με την θάλασσα σχεδόν στα πόδια μου, ένα απόγευμα του Οκτώβρη, καθισμένος νωχελικά σε μια πολυθρόνα  σκηνοθέτη, αγναντεύω την απέναντι στεριά της Πελοποννήσου, τη Δοκό και τις Σπέτσες.
 Στην επάνω βεράντα  στο “Aπανέμι μου”, στο νησί, ταξιδεύω στα πέλαγα, παρέα με έναν Ελληνικό σκέτο καφέ στο παραδοσιακό λευκό φλιτζάνι, αυτό με τον παπαγάλο.
Μικρή καθημερινή απόλαυση  να πίνεις καφέ στην πέτρινη  βεράντα,  μυρίζοντας παράλληλα την αλμύρα και το ιώδιο που αναδύουν από τα φύκια, της άλλοτε γαλήνιας και άλλοτε αγριεμένης θάλασσας.   
Οι εικόνες, οι μυρωδιές, τα χρώματα γύρο μου, το φως του ήλιου που βλέπω να σπάει στην πέτρα στο βράχο, με ηρεμούν, με γαληνεύουν και με κάνουν καλύτερο.
Τα κύματα της θάλασσας άλλες φορές κτυπούν μανιασμένα και άλλες φορές χαϊδεύουν το μικρό νησάκι του Αϊ Νικόλα απέναντι μου.Ο ουρανός σε φόντο που δένει απόλυτα με το τοπίο, συνθέτουν ένα μοναδικό πίνακα ζωγραφικής, που συνεχώς μεταβάλετε και περνά  απο τα μάτια μου, στην σκέψη μου μια γλυκιά ικανοποίηση απολαμβάνοντας τα.
Απλά σκέπτομαι πως είμαι ευλογημένος που ζω μόνιμα τα τελευταία πέντε χρόνια σ΄αυτόν τον μαγευτικό και μοναδικό, δικό μου τόπο, "αγοράζοντας ζωή".
Συχνά  σκέπτομαι πως κάποιοι “ψαγμένοι” που τα έχουν βρει με τις ανασφάλειες τους και γνωρίζουν καλά τα θέλω τους, πως έχουν την πολυτέλεια να σκέπτονται έτσι.
Άλλοι πάλι λένε, πως κανείς δεν μπορεί να ζει μόνος του και να είναι απόλυτα ευτυχισμένος πουθενά στον πλανήτη μας, απόψεις που χρήζουν μεγάλης συζήτησης.
Δεν θα διαφωνήσω αρχικά, αλλά άμα σκεφθείς ότι έχεις κάνει τον κύκλο σου, προσφέροντας ότι μπόρεσες με τίμια και σκληρή εργασία, στην οικογένεια, στις λιγοστές σχέσεις σου και στην κοινωνία, γαληνεύεις, ξέροντας πως ανήκεις στις μειοψηφίες του σήμερα.  
Η ζωή όμως  για κάποιους λόγους δεν σου χάρισε τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, κάποιον σύντροφο (πάντα από επιλογή σου),που να ασχοληθεί σοβαρά με την ψυχή σου, (ίσως όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν μπορούσε) και απλά  άφησε την ψυχή σου στα αζήτητα, και ασχολήθηκε με άλλα ασήμαντα πράγματα που συνθέτουν τον χαρακτήρα σου, τότε σκέφτεσαι πως σίγουρα το λάθος είναι μόνον δικό σου.
Σκέφτηκα  μονολογώντας, δεν έπεισες μικρέ όπως έγραψε κι  ο ποιητής!,(όχι γιατί δεν ήθελες, αλλά ίσως γιατί δεν μπορούσες).
 Ο ήλιος έφθασε στην δύση του γράφοντας ακόμη ένα μαγικό και ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα στο ενεργητικό μου, ευχαριστώ το θεό που το έζησα…. είμαι τυχερός !.
Άραγε πόσα ηλιοβασιλέματα θα ζήσω ακόμη σ΄αυτό τον τόπο σ΄αυτή τη βεράντα, με πια παρέα; με πια σύντροφο;  πια φίλη ; ή πια “αδελφή ψυχή”; που όλο και πιο σπάνια συναντάμε στο διάβα μας.
 Σκόρπιες σκέψεις ,περνούν από το μυαλό μου , ξεφυλλίζοντας συναισθηματικά το βιβλίο της ζωής μου, βλέπω μπροστά μου όλες τις σελίδες και τις εικόνες που έχω γράψει …. απο τύχη ή απο επιλογή.... και οχι αυτές που έχω βάλει “Βλάνκο”, όπως έλεγε και μια πολύ αγαπημένη.
Κοίταξα τον ουρανό. Κοίταξα το απέραντο γαλάζιο του ουρανού πως παντρευόταν θεϊκά με το μπλέ πράσινο ή τιρκουάζ χρώμα στο ορίζοντα  αγκαλιάζοντας την θάλασσα. Και συλλογίστηκα. Πως είναι δυνατόν αυτός ο πανέμορφος και τόσο εντυπωσιακός κόσμος να φτιάχτηκε για να στεναχωρεί και να πληγώνει; Κοίταξα βαθιά με τα μάτια της ψυχής μου τον ορίζοντα κι έπειτα τα έκλεισα  και ονειρεύτηκα. Ονειρεύτηκα τον κόσμο που λαχταρώ. Ονειρεύτηκα το αύριο. Και παρακάλεσα όσο πιο πολύ μπορούσα για να πραγματοποιηθούν οι σκέψεις μου τα όνειρα μου.
Κaι τελικά όταν άνοιξα πάλι τα μάτια απογοητεύτηκα , σκέψου μόνο αυτό, είπα. Εσύ είσαι το αύριο. Εσύ είσαι ο κόσμος. Η γη που περπατάς. Ο αέρας που αναπνέεις. Χαμογέλασε και προχώρα. Γιατί αυτό το χαμόγελο που βγαίνει απο την ψυχή σου είναι το μεγαλύτερο σου όπλο.Είναι Όχι από αυτά που καταστρέφουν και γκρεμίζουν, αλλά από αυτά που δημιουργούν και κάνουν καλύτερο τον κόσμο που ονειρεύτηκες, σαν "μοναχικός καβαλάρης". Κάνουν καλύτερο εσένα! Πάλεψε γι αυτά που έμαθες καλά , τις αξίες της ζωής, μέσα από την λογική και την τρέλα που κουβαλάς και αρνείσαι πεισματικά να αγοράσεις ….. όπως συχνά αναφέρεις, όταν κάποιοι προσπαθούν να στην πωλήσουν με το ζόρι...., γιατί απλά εσύ έχεις περίσσευμα από δαύτην.
Ανοιξα τα μάτια μου. Κοίταξα γύρω μου, πίσω από τους πέτρινους χοντρούς τοίχους που με εμποδίζουν.Κι όμως να τι βλέπω; Η ζωή με καλεί δίπλα της κι εγώ είμαι αυτός που θα αποφασίσει την πορεία που θα πάρω. Εγώ φτιάχνω τον κόσμο μου κι οχι ο κόσμος μου εμένα.
Ετσι σκέφτηκα νοιώθουν οι μειοψηφίες ,οι ασυμβίβαστοι, οι “παλαβοί”, που οι άλλοι δεν μπορούν να τους καταλάβουν και γιατί οχι  ακόμη - ακόμη  και να τους "χειριστούν" για την εκπλήρωση των δικών τους θέλω!.
Αρα, μονολόγησα το συμπέρασμα: Είμαι στον σωστό τόπο,στον τόπο των τρελών, εδώ θέλω να ζήσω, η ζωή σίγουρα πάλι θα με δικαιώσει, μέσα από το υπέρμετρο ΕΓΩ μου, αυτοί που μ΄ αγαπούν αληθινά ίσως καταλάβουν το πραγματικό "συμφέρον τους" και το βάλουν πάνω από το ΕΓΩ τους, ίσως μπορέσουν; η ψυχή μου έχει μάθει να συγχωρεί,δεν εκδικείται ποτέ και κανέναν.
Μα τι λέω; αυτοί με ταυτίζουν με τον εαυτό τους, που αποδεδειγμένα τον μισούν με τις πράξεις τους, πάντα φροντίζουν να τον τιμωρούν και ζουν με  πόνο, που τον έχουν συνηθίσει και με τον ίδιο τρόπο φέρονται σε όλες τις εφήμερες σχέσεις τους.Ξέρουν όμως πολύ καλά να τον κρύβουν και τον  "πνίγουν καθημερινά…..", νομίζοντας  ετσι πως νοιώθουν καλύτερα, επιταχύνοντας όμως τον αργό θάνατο τους που δεν τον αντιλαμβάνονται, γίνονται επιθετικοί,κουραστικοί, εκδικητικοί και παράλογοι, "πουλώντας τρέλα", ξαναγυρίζουν στα .....παλαιά τους "αισθήματα", που τα διαχειρίζονται καλύτερα και έτσι ίσως να νιώθουν πιο ασφαλείς.-   

20151002

Ντροπη σε ολους μας