20151211

Μια βιωματική αλήθεια


Αλαμπουρνέζικα, η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Ένα εξαιρετικό κείμενο, γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ' όλες τις εποχές. 
Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας».

Μ' ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση;

Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου...». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ' αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

Αυτά είναι ακατανόητα και γι' αυτόν που τα γράφει και γι' αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε.

Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. Πάντως μ' αυτά και μ' αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει.

Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πως είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

Βέβαια ο ποιητής έχει τη δικαιολογία ότι γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξύλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλας, που γράφουν ότι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως έτσι εμπλουτίζεται η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας, γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές τις Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η αιτία του φαινομένου αυτού, οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δε θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ' όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ' όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να είναι ταπεινός, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη», και τα συναφή.Μέσα σ' αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Κάποτε ένας κομμουνιστής πιπίλιζε τον Μαρξ και τελικά αποδείχτηκε πως δεν είχε διαβάσει ούτε μια σελίδα από το «Κεφάλαιο». Και πόσοι χριστιανοί δεν έχουν μεσάνυχτα από το ευαγγέλιο; Κι αφήστε εκείνους που δεν διαβάζουν λογοτεχνία, αλλά μόνο τις βιβλιοπαρουσιάσεις, κι έτσι είναι σαν να τα έχουν διαβάσει όλα!

Ας αφήσουμε όμως την πολλή θεωρία κι ας δούμε ένα παράδειγμα κουλτουριάρη. Ας δούμε λ.χ. ένα τεχνοκριτικό σημείωμα που αναφέρεται στη ζωγραφική ενός σπουδαίου καλλιτέχνη. Απολαύστε λοιπόν κριτική ζωγραφικής:

«Η χρονικότητα -στον τάδε ζωγράφο- είναι ψευδαίσθηση, απάτη, διάσπαση, εξαλλαγή, διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, κατακερματισμός και αλλοτρίωση, γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση (βάι, βάι, βάι, κι εδώ αναδόμηση), ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Καταλάβατε τίποτα ή νιώθετε ανεπαρκείς;

Το πιο πιθανό είναι να μην καταλάβατε τίποτα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ανεπαρκείς. Ανεπαρκείς είναι αυτοί που γράφουν τέτοια πράγματα. Αλλά ας αρχίσουμε το ψείρισμα. Πρόκειται ουσιαστικά για μία και μόνη πρόταση. Στην αρχή δίνει την εντύπωση, πως αν το διαβάσεις προσεκτικά, θα βγάλεις κάποιο νόημα. Γελιέσαι, γιατί όσο προχωράς, ακόμη κι εκείνο που υποτίθεται κατάλαβες στην αρχή, ξεχνιέται. Η «χρονικότητα» λοιπόν για τον ζωγράφο μας, είναι «ψευδαίσθηση».

Λογικά, η χρονικότητα πρέπει να έχει σχέση με την έννοια του χρόνου. Τώρα πως ο χρόνος γίνεται χρονικότητα, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια των κουλτουριάρηδων. Εδώ έχουμε ένα συγκεκριμένο έργο, ζωγραφιές, υλικά, τεχνοτροπίες, και μόνο στη χρονικότητα βρήκες να σκαλώσεις;

Έστω. Ο χρόνος λοιπόν για τον ζωγράφο μας είναι «ψευδαίσθηση». Είναι όμως και «απάτη». Πως μπορούν αυτά τα δύο να σταθούν πλάι πλάι; Δηλαδή, αν ο χρόνος τον εξαπατά, τότε πως μπορεί ο χρόνος να είναι ψευδαίσθηση; Ακολουθεί η «διάσπαση». Ο χρόνος δηλαδή, πρώτα τον εξαπατάει και τον κοροϊδεύει και ύστερα τον αναγκάζει να διασπαστεί; Και ποιο είναι το υποκείμενο; Διασπάται ο ζωγράφος ή ο ίδιος ο χρόνος είναι διασπασμένος;

Τι από τα δύο συμβαίνει; Ακολουθεί η «εξαλλαγή». Τι σημαίνει εξαλλαγή; Είναι ιατρικός όρος που σημαίνει την μεταβολή των καλοηθών νεοπλασμάτων σε κακοήθη. Δηλαδή ο χρόνος είναι καρκίνος; Καλό κι αυτό: Αμ τότε πως ο καρκίνος είναι ψευδαίσθηση; Παρακάτω γράφει: «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου».

Η φράση ταιριάζει σε φιλοσοφική πραγματεία, όχι σε τεχνοκριτικό σημείωμα. Το κάθε ουσιαστικό απ' αυτά που είδαμε ως τώρα δεν ταιριάζει με το διπλανό του, αλλά το ένα αναιρεί το άλλο. Προχωρώντας, διαβάζουμε «κατακερματισμός και αλλοτρίωση». Ενώ η προηγούμενη φρασούλα «διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου», είναι παρμένη από την φιλοσοφία, το «κατακερματισμός και αλλοτρίωση» ανήκει στο σύγχρονο λεξιλόγιο των κουλτουριάρηδων.

Συνοψίζοντας: Η χρονικότητα του τάδε ζωγράφου είναι 1) ψευδαίσθηση, 2) απάτη, 3) διάσπαση, 4) εξαλλαγή, 5) διαστολή υποκειμένου και αντικειμένου, 6) κατακερματισμός, 7) αλλοτρίωση.

Κατάλαβε φαίνεται η συγγραφέας ότι μας μπούκωσε αρκετά και σταμάτησε εδώ τον κατάλογο, για να προχωρήσει σε κάποιες επεξηγήσεις: «γι' αυτό κύριο μέλημά του είναι να την εξοστρακίσει». Το «την» αναφέρεται βέβαια στην χρονικότητα, θα μπορούσε όμως ν' αναφέρεται και σε οποιοδήποτε ουσιαστικό θηλυκού γένους που αναφέρθηκε πιο πάνω, όπως την ψευδαίσθηση, την απάτη, την εξαλλαγή.

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι σύγχυση δημιουργείται όταν κάποιος δεν ελέγχει τα λόγια του; Θέλει να πει ότι ο ζωγράφος προσπαθεί να βγάλει τον χρόνο έξω από το έργο του και για να το πει αυτό αυτό, μας αράδιασε του κόσμου τα αφηρημένα ουσιαστικά. Πως όμως θα το κάνει αυτό (να εξοστρακίσει τη χρονικότητα);

«Αναζητώντας την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας». Τι σημαίνει άραγε η λέξη «πρωτογένεια»; Μήπως θα πει το πρώτο γένος; Η πρώτη γέννηση; Η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου; Αλλά εκείνο που είναι για γέλια, είναι η «νέα ονοματοθεσία». Τι θέλει να πει η ποιήτρια, ότι να εξοστρακίσει ο ζωγράφος τον χρόνο από τους πίνακές του, δίνει νέα ονομασία στα πράγματα; Γιατί μιλούμε βέβαια, για ζωγράφο. Και στη ζωγραφική, τι πάει να πει «ονοματοθεσία»; Και ποια είναι η νέα ονοματοθεσία και τι σχέση έχει με την πρωτογένεια, με τη διάσπαση του χρόνου και μ' όλα τ' άλλα που μας είπε παραπάνω;

Και δεν σταματά εδώ, αλλά συνεχίζει: Μέλημα του ζωγράφου είναι να εξοστρακίσει τη χρονικότητα, αναζητώντας, εκτός από την πρωτογένεια μιας νέας ονοματοθεσίας, και την πρωτογένεια μιας «ιδιωματικής γραφής». Αυτό το τελευταίο, παραδόξως φαίνεται κάπως κατανοητό. Υποθετικά πάντα, η ιδιωματική μορφή, είναι μια δική του τεχνοτροπία που αποδίδει το δικό του πρόσωπο ή έστω το ιδίωμα. Κι αυτό το απλό πράγμα, δηλαδή το να βρει ο ζωγράφος το προσωπικό του ύφος, το κάνει μόνο και μόνο για να εξοστρακίσει τον χρόνο; Μυστήρια πράγματα συμβαίνουν στον χώρο της τέχνης κι ακόμα πιο μυστήρια στον χώρο της κριτικής...

Προσέξτε όμως να δείτε, ότι αυτή η ιδιωματική μορφή θα εκκολάψει στην τεχνοκριτικό, πολλά πράγματα παρακάτω: «...μιας ιδιωματικής μορφής, που θα του επιτρέψει την αναδόμηση, ενός κόσμου όπου μέσα του, ερωτικά συγκλίνουν τα πάντα, ικανοποιούνται, αποκαθίσταται».

Εδώ μπαίνει και το ερωτικό στοιχείο. Έτσι, πρωτού τελειώσει το τεχνοκριτικό σημείωμα της κυρίας αυτής, εμείς θα έχουμε γνωρίσει και το πρόβλημα του έρωτα του καλλιτέχνη μας. Αν καταλάβαμε λοιπόν σωστά, ο ζωγράφος προσπαθεί να εξοστρακίσει τον χρόνο, που είναι ένα σωρό πράγματα -αυτά τα περνάμε στο ντούκου- κι αυτό το κάνει αναζητώντας την προσωπική του έκφραση για να ξαναδημιουργήσει (η αναδόμηση που λέγαμε) τον κόσμο και να πετύχει και στον έρωτα, θαρρείς πως ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον χρόνο. Βλέπετε λοιπόν, ότι αυτή κουλτουριάρα, με το να θέλει να πει πολλά, τελικά δεν λέει τίποτα;

Το «αφιέρωμα» στα αλαμπουρνέζικα των κουλτουριάρηδων, θα κλείσει με ένα ακόμα μικρό δείγμα της «κουλτούρας» τους. Δεν θα γίνει κάποια ανάλυση, όπως στο προηγούμενο κείμενο. Πάρτε το ως «άσκηση» για το σπίτι και πέστε και σε μας τι καταλάβατε:

«Ο ελλαδικός άνθρωπος στην Ορθοδοξία διατυπώνει τον αρνητικό του νόστο ως «ζώο θεούμενο», μέσα από τον διάλογο του Εγώ του με το Άλλο, ως Ανταρσία ενάντια σε ένα Είναι δίχως Πρόσωπο, αφηγείται το καθολικό του βίωμα, τη διαδικασία ενσάρκωσης στο Εγώ του, την πρόσκτηση, με ενοποιό τον εαυτό του, του διάχυτου και απρόσωπου ως την έλευση του γίγνεσθαι που μετουσιώνεται τώρα, μέσα από την ιστορία του, την διάρκεια της Πράξης του, στο Εσύ και το Εμείς του Εκκαθολικευόμενου Εγώ του...

Ο χριστιανικός άνθρωπος εγκολπώνει το Άλλο στο εκκαθολικευμένο του Εγώ, στο Εσύ και στο Εμείς, «ζωντανό σώμα του Θεού», εκκλησία του. Το Άλλο γίνεται έτσι Εσύ για να θριαμβεύσει ως Εμείς μέσα σε ένα Εγώ μεγαλωμένο δυνάμει στο άπειρο, Έρωτας ως Πράξη του Εσύ έξω από τον Καιρό, και ιστορία ως Πράξη του Εμείς, ενσαρκωμένος Καιρός, συμπίπτουν σε μια δισυπόστατη υφή ενός γίγνεσθαι που εκφράζεται στο Πρόσωπο, στην Παρουσία του Ανθρώπου ως ερωτικής σχέσεως, ως αγαπητικής πράξης».

(Περιοδικό «Αντί», αρ. 239, σελ. 20-21, 1983)

Κείμενα σαν τα παραπάνω, δίνουν το κακό παράδειγμα στη χρήση της γλώσσας, στους νέους που τα διαβάζουν. Η νεότερη γενιά που ψευτομορφώνεται με τέτοια κείμενα, θα γράφει ακόμα χειρότερα και οι παρατηρήσεις της θα είναι και χειρότερες και πιο γελοίες. Ο Στρατής Δούκας έλεγε χαρακτηριστικά, ότι με την λογοτεχνία σήμερα ασχολούνται αποκλειστικά οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από γλώσσα. Τα κακά επομένως είναι δύο:

1) Η διαφθορά των νέων που θα εκφράζονται χειρότερα στο μέλλον.
2) Η διαφθορά της ίδιας της γλώσσας που κι αυτή θα γίνει θολή και νερόβραστη.

Παλαιότερα, κάποιος καθηγητής γλωσσολογίας έλεγε: «Μακριά από τους μορφωμένους!» κι αυτό που έλεγε εκείνος ο αγαθός άνθρωπος, ισχύει εκατό φορές περισσότερο για τους σύγχρονους κουλτουριάρηδες που ούτε τη γλώσσα ξέρουν και ούτε έχουν οργανωμένη σκέψη.

Για όσους συναισθάνονται αυτή την εξαχρείωση της γλώσσας και θλίβονται κατάκαρδα για όλη αυτή την κατάντια, η λύση είναι μία: Να προσέχουμε πολύ τα λόγια μας κι ακόμα περισσότερο τα γραπτά μας. Κάθε τι που λέμε να το σκεφτόμαστε, και προπάντων πρέπει να γράφουμε κατανοητά. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να διαβάζουμε κλασικά κείμενα της λογοτεχνίας μας, που έχουν σωστή και ζωντανή γλώσσα κι επίσης να στήνουμε αυτί στις κουβέντες του λαού.

Ο Σολωμός πήγαινε στις ταβέρνες της Κέρκυρας για ν' ακούσει πρόσφυγες από την Κρήτη που τραγουδούσαν μαντινάδες. Ο Καβάφης πήγαινε στα καφενεία και τα φαρμακεία της ελληνικής παροικίας της Αλεξάνδρειας κι έστηνε αυτί για να τσακώσει καμιά ζωντανή ελληνική φράση.

Ενώ εμείς, σήμερα διαμορφώνουμε τη γλώσσα μας από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και χώρια που δεν μας μένει καιρός ούτε να σκεφτούμε, ούτε να χωνέψουμε αυτά που βλέπουμε κι ακούμε. Πάντως, ούτε το να στήνουμε αυτί αρκεί. Χρειάζεται και κάτι ακόμα: Να ασκούμαστε στο γράψιμο. Και η άσκηση γραφής, κρατάει μια ζωή...

Πηγή: Το κείμενο είναι του συγγραφέα Ντίνου Χριστιανόπουλου και αποτελεί διασκευασμένο απόσπασμα από συζήτηση με τον επίσης συγγραφέα Περικλή Σφυρίδη («Αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων», πρώτη έκδοση 1990). Το διαβάσαμε: pare-dose.net Thessaloniki Arts and Culture,   http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

20151208

Έτσι θα επιβιώσετε από καρδιακή προσβολή όταν είστε μόνοι!


Δεδομένου ότι πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι όταν υποστούν καρδιακή προσβολή χωρίς βοήθεια, το πρόσωπο του οποίου η καρδιά δεν χτυπάει σωστά και που αρχίζει να… αισθάνεται λιποθυμία έχει μόνο περίπου 10 δευτερόλεπτα ακόμα πριν από την απώλεια συνείδησης.   Ωστόσο τα θύματα μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους …με το βήχα επανειλημμένα και πολύ δυνατά. Μια βαθιά ανάσα θα πρέπει να λαμβάνεται πριν από κάθε βήχα και ο βήχας πρέπει να είναι βαθύς και παρατεταμένος έτσι ώστε να έχουμε και παραγωγή πτυέλων από βαθιά μέσα στο στήθος.Μια ανάσα και ο βήχας πρέπει να επαναλαμβάνεται περίπου κάθε δύο δευτερόλεπτα προς τα πάνω μέχρι να φτάσει η βοήθεια ή έως ότου αισθανθείτε την καρδιά να χτυπάει και πάλι κανονικά.Οι βαθιές ανάσες δίνουν οξυγόνο στους πνεύμονες και ο βήχας κινήσεις που συμπιέζουν την καρδιά να κρατήσει το αίμα που κυκλοφορεί. Η συμπίεση στην καρδιά βοηθά επίσης να ανακτήσει φυσιολογικό ρυθμό. Με τον τρόπο αυτό τα θύματα καρδιακής προσβολής μπορεί να καλέσουν για πρώτες βοήθειες. Ενημερώστε πολλούς άλλους ανθρώπους! Θα μπορούσε να σώσει τις ζωές τους!Ένας καρδιολόγος λέει εάν ο καθένας που βλέπει αυτή την ανάρτηση αν την μοιραστεί σε 10 άτομα μπορεί να στοιχηματίσετε ότι θα κερδίσει τουλάχιστον μία ζωή.Αντί αστείας ανταλλαγής πληροφοριών παρακαλώ να συμβάλλετε με τη διαβίβαση των πληροφοριών μπορεί να σώσει τη ζωή ενός ατόμου . γιατί θα ξέρει τι θα κάνει. Πηγή:  http://olastifora.gr/archives/9297

20151206

Τα κορίτσια που ερωτεύονται, πετούν!

Afanti St   
Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα είναι να μη σε αγαπάω. Μετά αναλώνομαι σε γρήγορα κρεβάτια και μαθαίνω. Λέω στον εαυτό μου ότι το μπορώ και αυτό, έτσι ξεφεύγω για λίγο.
Άλλες φορές ξυπνάω ποθητή και όμορφη και γυρεύω τον έρωτα, μα ούτε τότε σταματάει ο λογισμός μου. Ψαρεύω όνειρα και τα χτίζω κάστρα. Κατοικώ σε αυτά ώσπου με πιάνει πάλι η λαχτάρα να εξαφανιστώ.Όταν ζητάω την αγάπη, δεν γαληνεύει πουθενά η ψυχή μου και όταν μιλάει το κορμί αντί για εμένα, την πιάνει την καρδιά ένα πείσμα να κάνει αντίλογο!Είναι φορές που ενώ ξυπνάω μαζί σου, θέλω να τρέξω ελεύθερη χωρίς να ξέρω πως έχω ρίζες και ας ποτίζομαι από δαύτες…Μα όταν η απουσία σου τρυπάει τα κόκκαλά μου, σε όποιο μέρος και να κρύβομαι, ό,τι παράδεισο και να’ χει πλάσει η φαντασία μου, θέλω να χωθώ στην μυρωδιά σου…Όμως ξέρω-είμαι μεγάλο κορίτσι και έμαθα.Δεν έμαθα όμως τι κάνεις όταν αλαφιάζει η ψυχή.Εκεί είναι που έμεινα πίσω.Τρώγομαι με τα ρούχα μου να λιώσουν. Μόνο γυμνή με ξέρω και με ορίζω.Μόνο γυμνή με ξέρεις και εσύ.Είμαι ερωτική γυναίκα και παθιάζομαι.Δεν έμαθα όμως να το βουλώνω στις σκέψεις για να μιλήσει το πάθος. Εκεί έμεινα πίσω αλλά θα το βρω.Μόνο με πάθος αφήνομαι πάνω σου και σαγηνεύεις την λογική μου. Τότε με αναγνωρίζω. Τότε έρχεσαι και με γνωρίζεις και εσύ.Είμαι ερωτευμένη. Τώρα το ξέρω. Πήρε καιρό να μάθω με ποιόν, με τι, μα πια μεγάλωσα. Τώρα έμαθα. Είμαι ερωτευμένη με τον έρωτα...Κορίτσια σαν εμένα πετούν… Σήμερα πετάω…πηγή:http://enfo.gr/ar5357Afanti St    

20151130

Αφιερωμένο


20151128

Πότε μπορεί κανείς να είναι μόνος και ευτυχισμένος;

Οι άνθρωποι που ζουν μόνοι μπορούν να είναι το ίδιο ευτυχισμένοι με αυτούς που διατηρούν ρομαντικές σχέσεις, αλλά σύμφωνα με μια νέα μελέτη, αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία τους.

Μπορεί πολλές μελέτες να αναδεικνύουν τα πλεονεκτήματα της συντροφικής ζωής, υπάρχουν όμως πλέον ευρήματα που δείχνουν πως και η επιλογή μιας ζωής χωρίς σύντροφο μπορεί να έχει επίσης πλεονεκτήματα, όπως είναι η διατήρηση ισχυρών κοινωνικών δικτύων που μπορεί να λειτουργήσουν υποστηρικτικά για το άτομο.

Η νέα μελέτη έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα στοιχείο, σύμφωνα με το οποίο, οι άνθρωποι που παραμένουν μόνοι μπορούν να νιώθουν τόσο ικανοποιημένοι όσο και αυτοί που έχουν σύντροφο, αλλά αυτό εξαρτάται κυρίως από το πώς προσεγγίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις εν γένει.

Το στοιχείο κλειδί είναι σύμφωνα με τους ερευνητές, το κατά πόσο ένα άτομο προτιμά να αποφεύγει τη σύγκρουση και τις έντονες συγκινήσεις στις σχέσεις. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε η μοναχική ζωή μπορεί να είναι το ίδιο ικανοποιητική με τη ζωή με σύντροφο.

Αντιθέτως, αυτοί που παραμένουν απτόητοι από τα σκαμπανεβάσματα μιας σχέσης, τείνουν να είναι λιγότερο χαρούμενοι όταν δεν έχουν σύντροφο.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι για κάποια άτομα το να μην επενδύουν συναισθηματικά τους απελευθερώνει από μια μεγάλη πηγή στρες και τονίζουν ότι τα ευρήματα της μελέτης υπογραμμίζουν πόσο υποκειμενικό είναι το ζήτημα της ευτυχίας. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν σε αυτή και η εύρεση ενός συντρόφου δεν αποτελεί πανάκεια.

Ταυτόχρονα, τα άτομα που συνεχώς παλεύουν για την αποφυγή των συγκρούσεων μέσα σε μια σχέση μπορεί να τείνουν προς μια πιο νευρωτική στάση και κάποια από αυτά, ίσως, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια αλλαγή στην προοπτική τους.

Αυτός άλλωστε είναι κι ένας σημαντικός στόχος στη θεραπεία ζευγαριών, όπου τα άτομα μαθαίνουν να διαχειρίζονται καλύτερα τα προβληματικά στοιχεία της σχέσης και να επικεντρώνονται περισσότερο στα θετικά. Τα άτομα λοιπόν που μισούν τις συγκρούσεις, μπορούν να αλλάξουν και να μην παραβλέπουν μια πολλά υποσχόμενη ρομαντική σχέση. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα της αλλαγής.

Τα αρχικά ευρήματα της μελέτης, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 4000 ενήλικες, επαλήθευσαν όσα έχουν βρεθεί σε προηγούμενες μελέτες, ότι δηλαδή κατά μέσο όρο τα άτομα που διατηρούν σχέση είναι πιο ευτυχισμένα από τα άτομα που ζουν μόνα. Όταν όμως προχώρησαν σε πιο ενδελεχή ανάλυση, βρήκαν ότι τα άτομα που ζούσαν μόνα και προτιμούσαν τις σχέσεις χωρίς συγκρούσεις και συναισθηματικές εντάσεις ήταν το ίδιο ευτυχισμένα με τα άτομα που βρίσκονταν σε σχέση. Από την άλλη, οι εργένηδες που προτιμούσαν τις σχέσεις οικειότητας, ακόμα κι αν αυτό περιλαμβάνει το ενδεχόμενο σύγκρουσης, ήταν λιγότερο χαρούμενοι.

Το ερώτημα του εάν τα άτομα που ζουν μόνα είναι ευτυχισμένα, είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία , καθώς όλο και περισσότερα άτομα στο δυτικό πολιτισμό καθυστερούν πολύ να παντρευτούν ή παίρνουν διαζύγιο.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η ικανοποίηση από τη ζωή είναι ένα ζήτημα ιδιαίτερα πολύπλοκο και όσο περισσότερο το εξετάζει κανείς τόσο περισσότερες αποχρώσεις ανακαλύπτει σε αυτό. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που την επηρεάζουν. Κάποιοι από αυτούς, είναι βιολογικής φύσης και δεν ελέγχονται από τα άτομα , όπως είναι τα ιδιοσυγκρασιακά τους χαρακτηριστικά. Υπάρχουν όμως και παράγοντες που μπορεί κανείς να ελέγξει και να τροποποιήσει, ώστε να αυξήσει τα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωής του, όπως είναι οι στόχοι που θέτει αναφορικά με τις σχέσεις, την καριέρα και τις συνήθειες του τρόπου ζωής.

Στην πραγματικότητα το εάν κανείς βρίσκεται σε σχέση ή όχι, είναι ένα μόνο κομμάτι της συνολικής εικόνας. Μπορεί σε γενικές γραμμές να κυριαρχεί η αντίληψη ότι τα άτομα επωφελούνται από τις ρομαντικές σχέσεις, αλλά σίγουρα η συντροφική σχέση δεν είναι για όλους η συνταγή της επιτυχίας ή ο μοναδικός δρόμος προς την ευτυχίας. Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται πως έχουν τέτοια ιδιοσυγκρασία που τους επιτρέπει να είναι εξίσου ευτυχισμένοι επιλέγοντας μια μοναχική ζωή. Πηγή : health24.com  http://www.zougla.gr/sexuality/article/pote-mpori-kanis-na-ine-monos-ke-eftixismenos

20151123

Αναζητώντας ανθρώπους

Το πιο δύσκολο ταξίδι αναζήτησης στην εποχή μας είναι εκείνο που ξεκινά με σκοπό να βρεις ανθρώπους.Ανθρώπους που θα σε κοιτάνε στα μάτια και το στόμα τους θα λέει την αλήθεια όσο πικρή και σκληρή κι αν είναι.Ανθρώπους που δεν θα σου χαρίσουν το φιλί του Ιούδα ούτε μια ψεύτικη αγκαλιά αλλά θα στέκονται δίπλα σου,ναι ακριβώς δίπλα σου ούτε πιο μπροστά ούτε πιο πίσω ακριβώς δίπλα σου.Ανθρώπους που θα σου σκουπίσουν τα δάκρυα και θα σε κάνουν να σηκωθείς από την πτώση,ανθρώπους που θα γεννούν μέσα σου όμορφες σκέψεις,θα γίνονται αφετηρία να κάνεις όνειρα και να τα κυνηγάς.
Δεν θα σου πίνουν το αίμα,δεν θα σε χρησιμοποιούν,δεν θα σε πληγώσουν μα κυρίως δεν θα σε εξαπατήσουν.Αν ο κόσμος εκεί έξω είναι μια τεράστια ζούγκλα δυστυχώς η εποχή που ζούμε δεν ακολουθεί τους άγραφους κανόνες της,έτσι λοιπόν κανείς δεν θα σεβαστεί τον πληγωμένο,αντιθέτως θα πέσουν πάνω του όλοι να φάνε τις σάρκες του.Μέσα σε όλο αυτό το χάος όμως πάντα υπάρχουν και οι μικρές εξαιρέσεις,αυτοί οι άνθρωποι που στέκονται πάντα σιωπηλοί και μας γεμίζουν με αγάπη την ώρα που ούτε και εμείς οι ίδιοι αγαπάμε τον εαυτό μας.Υπάρχουν μικρές πινελιές με ζωντανά χρώματα που μας κάνουν να χαμογελάσουμε και να σηκωθούμε,να σταθούμε στα πόδια μας και να συνεχίσουμε το ταξίδι της ζωής.
Αναρωτιέμαι αν θα ήταν εύκολο να αναγνωρίσουμε και να ξεχωρίσουμε τους ανθρώπους εκείνους που αξίζουν μέσα στη μάζα που συχνά μαζεύουμε στη ζωή μας έχοντας την ανάγκη να νιώθουμε δημοφιλείς για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας.Αναρωτιέμαι αν δεν είχαμε ποτέ προδοθεί από ανθρώπους που τους δώσαμε απλόχερα την καρδιά μας αν θα είχαν την ίδια αξία στα μάτια μας οι άνθρωποι εκείνοι που στέκονται δίπλα μας,μας αγαπάνε τις περισσότερες φορές σιωπηλά και εμείς τις περισσότερες φορές τους αντιμετωπίζουμε σαν δεδομένα.
Σε μια εποχή που έχουν ξεφτίσει τα πάντα γιατί κανείς μας δεν το προστάτεψε,σε μια εποχή που έχουμε ανάγκη από ενδοσκοπήσεις καθημερινές η αναζήτηση ανθρώπων με ουσία είναι το δυσκολότερο ταξίδι που έχουμε να κάνουμε,ωστόσο ο προορισμός πάντα μας δικαιώνει.Μην συμβιβάζεστε με φίλους και συντρόφους που δεν είναι στα μέτρα σας,συνεχίστε την αναζήτηση του ιδανικού,συνεχίστε να ψάχνεται για ανθρώπους όμορφους στην ψυχή και αφήστε τους άλλους να στέκονται στα όμορφα ρούχα,στα ψηλά πόδια,στα γυμνασμένα μπράτσα,στους κοιλιακούς και στα χαμόγελα που υποφέρουν από τη λεύκανση.Δεν χρειάζεται δυο γυμνασμένα χέρια να σε κρατάνε αγκαλιά,οι αγκαλιές γίνονται όμορφες όταν στις προσφέρουν καρδιές ζεστές από αγάπη! πηγή: http://enfo.gr/enfoframe.php?url=http://ninasfolio.blogspot.gr/

20151119

Οι 10 λόγοι που δεν είστε πλούσιοι



Όλοι λένε ότι θέλουν περισσότερα χρήματα αλλά δεν γίνεται να τα αποκτήσετε εάν δεν συνειδητοποιήσετε τι σας κρατάει από το να το πετύχετε. Μόλις μπορέσετε να αναγνωρίσετε τις αρνητικές σκέψεις, τα πιστεύω και τις φιλοσοφίες που μια ζωή πρεσβεύατε για τα χρήματα, μόνο τότε θα μπορέσετε να αρχίσετε να κερδίζετε περισσότερα.
Σας παρουσιάζουμε τους 10 λόγους για τους οποίου δεν είστε πλούσιοι:
1. Έχετε τα πιστεύω της μεσαίας τάξης για τα χρήματα
Με άλλα λόγια, θα μπορούσατε να έχετε όλες τις δυνατότητες του κόσμου αλλά εάν δεν είστε σε θέση να δείτε όλα τα θετικά πράγματα, όπως η ελευθερία και οι ευκαιρίες, που σας προσφέρουν τα χρήματα και εστιάζετε στην έλλειψη χρημάτων και στους περιορισμούς, θα μείνετε πάντα στη μεσαία τάξη.
2. Κάνετε παρέα με ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα
Τα χρήματα σίγουρα δεν καθορίζουν το ποιος είστε. Υπάρχουν πάρα πολύ καλοί άνθρωποι με χρυσή καρδιά που δεν έχουν καθόλου χρήματα. Εάν όμως έχετε βάλει στόχο να αποκτήσετε περισσότερα λεφτά θα πρέπει να κάνετε παρέα με άτομα που έχουν οικονομική άνεση και να μάθετε από εκείνους. Η συνείδηση είναι μεταδοτική. Το ίδιο δεν θα κάνατε εάν θέλατε να χάσετε βάρος; Θα πηγαίνατε σε ένα γυμναστήριο και θα κάνατε παρέα με γυμνασμένα άτομα. 
3. Παραείστε βολεμένοι
Οι περισσότεροι εκατομμυριούχοι θα σας πουν ότι ειδικά στην αρχή, όταν έχτιζαν το μέλλον τους, βρίσκονταν σε μια συνεχή κατάσταση αβεβαιότητας. Η ανάγκη να νιώθουμε ασφαλείς, ή η αίσθηση ότι δεν ρισκάρουμε τίποτα θα σας κρατά συνέχεια πίσω. Τολμήστε να "βουτήξετε" και μείνετε δυνατοί και σταθεροί στο στόχο που βάλατε. Η ανταμοιβή αξίζει τον κόπο. 
4. Η ιδέα της αποτυχίας σας τρομοκρατεί
Εάν θέλετε να πετύχετε θα πρέπει πρώτα να αποτύχετε. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουμε και βελτιωνόμαστε. Αφήστε τον εγωισμό σας στην άκρη και σταματήστε να ανησυχείτε μήπως αποτύχετε. Δείτε τον εαυτό σας σαν έναν καλλιτέχνη που αποφάσισε να προσπαθήσει πάλι από την αρχή και μάθετε από κάθε χαμένη ευκαιρία. Η αποτυχία είναι απαραίτητη για να φτάσετε στην επιτυχία. 
5. Πιστεύετε ότι είναι ευγενές και υπεράνω να είστε φτωχός
Δεν είναι κακό να θέλετε περισσότερα. Ναι, να είστε ευγνώμονες για όσα έχετε αλλά το γεγονός ότι θέλετε κι άλλα δεν σημαίνει ότι είστε άπληστοι. Η φιλοδοξία είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό και είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε σημαντική πρωτοποριακή κίνηση. Η φιλοδοξία δεν είναι αμαρτία. Είναι αρετή. Μην αισθάνεστε ποτέ ένοχοι επειδή θέλετε να αποκτήσετε περισσότερα χρήματα. 
6. Πιστεύετε ότι θα θυσιάσετε την οικογενειακή σας ζωή
Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε μπορείτε να τα έχετε και τα δυο. Δεν χρειάζεται να επιλέξετε ανάμεσα στα πλούτη και στην ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Στην πραγματικότητα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την οικογένειά σας ως κίνητρο για να πετύχετε μεγαλύτερα και καλύτερα πράγματα στη ζωή σας. Φανταστείτε να μπορείτε να περνάτε όσο χρόνο θέλετε με την οικογένειά σας επειδή δεν έχετε πλέον να ανησυχείτε για τα χρήματα. 
7. Σκέφτεστε πως δεν είστε αρκετά έξυπνος για να είστε πλούσιος
Το εάν είσαστε καλός μαθητής δεν έχει καμία σχέση με το εάν μπορείτε να βγάλετε πολλά χρήματα. Κερδίζουμε χρήματα λύνοντας προβλήματα. Η σχολική εκπαίδευση που λάβατε είναι σίγουρα κάτι θετικό, το σημαντικό όμως είναι να εκπαιδεύεστε όλη σας τη ζωή για να γίνετε πλούσιοι. Μερικοί από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον κόσμο δεν είναι και ιδιαίτερα μορφωμένοι.
8. Πιστεύετε πως δεν σας αξίζει να είστε πλούσιοι
Ο μέσος άνθρωπος πιστεύει ότι ο πλούτος είναι προνόμιο των τυχερών. Η αλήθεια είναι ότι σε μια καπιταλιστική χώρα έχετε κάθε δικαίωμα να είστε πλούσιοι εάν είστε διατεθειμένοι να βελτιώσετε και τη ζωή των γύρω σας. Εάν θέλετε να γίνετε πλούσιοι πρέπει να πιστέψετε ότι το αξίζετε. 
9. Έχετε την ιδιοσυγκρασία του τζογαδόρου
Ο περισσότερος κόσμος λατρεύει τα τυχερά παιχνίδια και το λαχείο επειδή βαθιά μέσα του πιστεύει ότι είναι ο μόνος τρόπος για να πλουτίσει. Γεγονός που σημαίνει ότι πιστεύετε ότι πρέπει να είστε τυχεροί για να γίνετε πλούσιοι. Σταματήστε να βασίζεστε στην τύχη και αρχίστε να ζητάτε περισσότερα. Πιστέψτε ότι μπορείτε να βγάλετε ένα εκατομμύριο ευρώ του χρόνου. Μπορεί να μην τα καταφέρετε αλλά θα έχετε μάθει να βάζετε υψηλούς στόχους και θα έχετε αρχίσει να σκέφτεστε σωστά για να προσελκύσετε χρήματα στη ζωή σας. 
10. Ανταλλάσσετε το χρόνο σας με χρήμα
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα θα πρέπει να δουλεύουν περισσότερο. Προσπαθήστε να δείτε την όλη διαδικασία σε ένα μη γραμμικό πλαίσιο και δείτε ότι όλα ανάγονται στην εξεύρεση λύσεων. Ο γραμμικός τρόπος σκέψης είναι ο προφανής. Ο μη γραμμικός είναι ο μη προφανής. Ο μη γραμμικός και οι ιδέες οδηγούν στα πλούτη.
Εάν ονειρευτήκατε ποτέ να ζήσετε τη ζωή που οι περισσότεροι από εμάς βλέπουμε μόνο στις ταινίες, ξεκινήστε να αλλάζετε κάθε πιστεύω που είχατε για το χρήμα. Στη συνέχεια μάθετε πώς σκέφτονται οι πλούσιοι και αντιγράψτε τους. Αναλάβετε δράση. Μπορεί και να πλουτίσετε! πηγή:www.msn.com/el-gr/money/personalfinance

20151117

Πόσο σημαντικοί είναι οι παιδικοί φίλοι;

Πόσο σημαντικοί είναι οι παιδικοί φίλοι;
Ο καλύτερος φίλος ενός παιδιού μπορεί να το βοηθήσει να διαχειρισθεί καλύτερα τις αρνητικές εμπειρίες της ζωής του, ωφελώντας βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα την ψυχική και σωματική του υγεία.
Το εύρημα προέρχεται από μελέτη σε 55 αγόρια και 48 κορίτσια της Ε’ και Στ’ τάξης του Δημοτικού, από τα οποία οι ερευνητές ζήτησαν να καταγράφουν επί τέσσερις ημέρες ό,τι τους συνέβαινε.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα, εξάλλου, οι ερευνητές έπαιρναν δείγματα σιέλου από τα παιδιά για να μετρούν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της κύριας ορμόνης του στρες, ενώ τα υπέβαλλαν και σε διάφορα ψυχολογικά τεστ.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Developmental Psychology», όταν τα παιδιά βίωναν ένα αρνητικό γεγονός, όπως κάποιο πρόβλημα με το δάσκαλό τους ή ένας καυγάς με τους συμμαθητές τους, τα επίπεδα της κορτιζόλης στον οργανισμό τους αυξάνονταν και η αυτοεκτίμησή τους ελαττωνόταν.
Όσα, όμως, είχαν τουλάχιστον έναν κολλητό φίλο, με τον οποίο μοιράζονταν το πρόβλημά τους, η αύξηση της κορτιζόλης και η μείωση της αυτοεκτίμησης ήταν αισθητά χαμηλότερες.
Οι ερευνητές σημειώνουν στο άρθρο τους πως τα ευρήματα αυτά δεν αφορούν αμιγώς τα παιδιά, διότι είναι καλά τεκμηριωμένο πως ό,τι συμβαίνει στην παιδική ηλικία, μας ακολουθεί για μια ζωή–και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η αυτοεκτίμηση.
«Οι ψυχολογικές και σωματικές αντιδράσεις στα αρνητικά βιώματα της παιδικής ηλικίας, έχουν αντίκτυπο στην μετέπειτα ζωή μας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ. Γουϊλιαμ Μπουκόβσκι, καθηγητής Ψυχολογίας και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας της Ανθρώπινης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Κονκόρντια, στο Μόντρεαλ του Καναδά.
«Η υπερπαραγωγή κορτιζόλης μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές αλλαγές της φυσιολογίας του σώματος, όπως η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και η μειωμένη ανάπτυξη των οστών. Συνεπώς, μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ομαλή ψυχική αλλά και σωματική του ανάπτυξη».Πηγή:www.govastileto.gr

20151108

Γράμμα στην μάνα

Τι σου είναι το μυαλό, και που ταξιδεύουν οι σκέψεις μας ξαφνικά αδελφέ μου; 

Η κυρά Τασία πέθανε στα 95 της στις 21  Γενάρη του 2006, Δεκαεννιά μήνες μετά την Καιτούλα. 

Μετά δέκα χρόνια από τον βιολογικό της θάνατο και βλέποντας στα ζάπιν της τηλεόρασης τα παιδάκια και όλους αυτούς που χάνονται άδικα στα γαλάζια νερά του Αιγαίου μας, και σκέφτηκα τα λόγια της, πόσο φιλοσοφημένα ήταν, γιατί κάθε άλλη σκέψη σε τρελαίνει, αφού καταλαβαίνεις πως όλους τους πολέμους τους δημιουργούν πολιτικοί, φυσικά για το καλό μας. 

Η άποψη της για τον θάνατο ήταν πως δεν την στενοχωρεί γιατί ήταν σίγουρη “πως εάν δεν ήταν καλά εκεί που πάνε οι νεκροί κάποιος από όλους, θα γύριζε πίσω…… άρα, αφού δεν γυρίζουν πίσω ο λόγος είναι απλός….. είναι καλύτερα εκεί από ότι είναι εδώ”!!! 

Γεννημένη στο νησί μας στις 25 Δεκεμβρίου 1912 ποτέ δεν την είδα να εξωτερικεύσει την λύπη της, σε θάνατο προσφιλών της προσώπων, προφανώς για τον ανωτέρω λόγο. 

Ξεπέρναγε τα προβλήματα της ζωής και τις κακόβουλες πράξεις επιθυμίες και λέξεις τρίτων λέγοντας πάντα την προσφιλή της φράση!
“Ο Μπενάκης και ο Βγενάκης ”, δείχνοντας  με το χέρι της τα δυο αυτιά της. 

Πάντα είχε ένα καλό λόγο για όλους και μόνιμα ένα χαμόγελο. Βοηθούσε πολλούς στην γειτονιά και όλα έγιναν γνωστά μετά τον βιολογικό της θάνατο.

 Η κυρά Τασία δεν πέθανε ποτέ, ακολούθησε το γνωμικό που λέει: Υπάρχουν ζωντανοί που είναι πεθαμένοι και πεθαμένοι που είναι πάντα ζωντανοί! Ελπίζοντας πως η άποψη της είναι η σωστή, εύχομαι όλοι οι άδικοι θάνατοι στον υγρό τάφο του Αιγαίου εκεί που πάνε,(σε όποιον θεό και αν πιστεύουν), εκεί να είναι καλύτερα.! 

Ο Κινέζος φιλόσοφος Κομφούκιος (479-551) είχε πει:  Προτού ξεκινήσεις ένα ταξίδι εκδίκησης, σκάψε δύο τάφους. Λες η μάνα μου να διάβαζε Κομφούκιο;.

20151031

Νόαμ Τσόμσκι: Να γιατί σας νίκησαν και γιατί θα σας νικάνε πάντα.

Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.
1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών….Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ” αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποίηση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας. Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ” όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ” όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Και όμως για να καταρρεύσουν όλα αυτά αρκεί μια στιγμή αφύπνισης. Το «κόκκινο χάπι» που έλεγε ο Μορφέας στον Νέο στην ταινία Μatrix. Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει όπως μια κουρτίνα, και το κυριότερο η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. Για αυτό σας παρουσιάζουμε τις 10 τεχνικές, μόλις τις παρατηρήσετε ότι συμβαίνουν γύρω σας και εφαρμόζονται κάθε μέρα, η αφύπνιση έρχεται νομοτελειακά. Για όποιον θέλει περισσότερη αφύπνιση ας διαβάσει το «σπήλαιο του Πλάτωνα» και θα ξημερώσει ένας καινούριος κόσμος.

Πηγή: Enallaktikos

20151006

Αγναντεύοντας στην απέναντι στεριά

Κεφαλωνιά



Με την θάλασσα σχεδόν στα πόδια μου, ένα απόγευμα του Οκτώβρη, καθισμένος νωχελικά σε μια πολυθρόνα  σκηνοθέτη, αγναντεύω την απέναντι στεριά της Πελοποννήσου, τη Δοκό και τις Σπέτσες.
 Στην επάνω βεράντα  στο “Aπανέμι μου”, στο νησί, ταξιδεύω στα πέλαγα, παρέα με έναν Ελληνικό σκέτο καφέ στο παραδοσιακό λευκό φλιτζάνι, αυτό με τον παπαγάλο.
Μικρή καθημερινή απόλαυση  να πίνεις καφέ στην πέτρινη  βεράντα,  μυρίζοντας παράλληλα την αλμύρα και το ιώδιο που αναδύουν από τα φύκια, της άλλοτε γαλήνιας και άλλοτε αγριεμένης θάλασσας.   
Οι εικόνες, οι μυρωδιές, τα χρώματα γύρο μου, το φως του ήλιου που βλέπω να σπάει στην πέτρα στο βράχο, με ηρεμούν, με γαληνεύουν και με κάνουν καλύτερο.
Τα κύματα της θάλασσας άλλες φορές κτυπούν μανιασμένα και άλλες φορές χαϊδεύουν το μικρό νησάκι του Αϊ Νικόλα απέναντι μου.Ο ουρανός σε φόντο που δένει απόλυτα με το τοπίο, συνθέτουν ένα μοναδικό πίνακα ζωγραφικής, που συνεχώς μεταβάλετε και περνά  απο τα μάτια μου, στην σκέψη μου μια γλυκιά ικανοποίηση απολαμβάνοντας τα.
Απλά σκέπτομαι πως είμαι ευλογημένος που ζω μόνιμα τα τελευταία πέντε χρόνια σ΄αυτόν τον μαγευτικό και μοναδικό, δικό μου τόπο, "αγοράζοντας ζωή".
Συχνά  σκέπτομαι πως κάποιοι “ψαγμένοι” που τα έχουν βρει με τις ανασφάλειες τους και γνωρίζουν καλά τα θέλω τους, πως έχουν την πολυτέλεια να σκέπτονται έτσι.
Άλλοι πάλι λένε, πως κανείς δεν μπορεί να ζει μόνος του και να είναι απόλυτα ευτυχισμένος πουθενά στον πλανήτη μας, απόψεις που χρήζουν μεγάλης συζήτησης.
Δεν θα διαφωνήσω αρχικά, αλλά άμα σκεφθείς ότι έχεις κάνει τον κύκλο σου, προσφέροντας ότι μπόρεσες με τίμια και σκληρή εργασία, στην οικογένεια, στις λιγοστές σχέσεις σου και στην κοινωνία, γαληνεύεις, ξέροντας πως ανήκεις στις μειοψηφίες του σήμερα.  
Η ζωή όμως  για κάποιους λόγους δεν σου χάρισε τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, κάποιον σύντροφο (πάντα από επιλογή σου),που να ασχοληθεί σοβαρά με την ψυχή σου, (ίσως όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν μπορούσε) και απλά  άφησε την ψυχή σου στα αζήτητα, και ασχολήθηκε με άλλα ασήμαντα πράγματα που συνθέτουν τον χαρακτήρα σου, τότε σκέφτεσαι πως σίγουρα το λάθος είναι μόνον δικό σου.
Σκέφτηκα  μονολογώντας, δεν έπεισες μικρέ όπως έγραψε κι  ο ποιητής!,(όχι γιατί δεν ήθελες, αλλά ίσως γιατί δεν μπορούσες).
 Ο ήλιος έφθασε στην δύση του γράφοντας ακόμη ένα μαγικό και ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα στο ενεργητικό μου, ευχαριστώ το θεό που το έζησα…. είμαι τυχερός !.
Άραγε πόσα ηλιοβασιλέματα θα ζήσω ακόμη σ΄αυτό τον τόπο σ΄αυτή τη βεράντα, με πια παρέα; με πια σύντροφο;  πια φίλη ; ή πια “αδελφή ψυχή”; που όλο και πιο σπάνια συναντάμε στο διάβα μας.
 Σκόρπιες σκέψεις ,περνούν από το μυαλό μου , ξεφυλλίζοντας συναισθηματικά το βιβλίο της ζωής μου, βλέπω μπροστά μου όλες τις σελίδες και τις εικόνες που έχω γράψει …. απο τύχη ή απο επιλογή.... και οχι αυτές που έχω βάλει “Βλάνκο”, όπως έλεγε και μια πολύ αγαπημένη.
Κοίταξα τον ουρανό. Κοίταξα το απέραντο γαλάζιο του ουρανού πως παντρευόταν θεϊκά με το μπλέ πράσινο ή τιρκουάζ χρώμα στο ορίζοντα  αγκαλιάζοντας την θάλασσα. Και συλλογίστηκα. Πως είναι δυνατόν αυτός ο πανέμορφος και τόσο εντυπωσιακός κόσμος να φτιάχτηκε για να στεναχωρεί και να πληγώνει; Κοίταξα βαθιά με τα μάτια της ψυχής μου τον ορίζοντα κι έπειτα τα έκλεισα  και ονειρεύτηκα. Ονειρεύτηκα τον κόσμο που λαχταρώ. Ονειρεύτηκα το αύριο. Και παρακάλεσα όσο πιο πολύ μπορούσα για να πραγματοποιηθούν οι σκέψεις μου τα όνειρα μου.
Κaι τελικά όταν άνοιξα πάλι τα μάτια απογοητεύτηκα , σκέψου μόνο αυτό, είπα. Εσύ είσαι το αύριο. Εσύ είσαι ο κόσμος. Η γη που περπατάς. Ο αέρας που αναπνέεις. Χαμογέλασε και προχώρα. Γιατί αυτό το χαμόγελο που βγαίνει απο την ψυχή σου είναι το μεγαλύτερο σου όπλο.Είναι Όχι από αυτά που καταστρέφουν και γκρεμίζουν, αλλά από αυτά που δημιουργούν και κάνουν καλύτερο τον κόσμο που ονειρεύτηκες, σαν "μοναχικός καβαλάρης". Κάνουν καλύτερο εσένα! Πάλεψε γι αυτά που έμαθες καλά , τις αξίες της ζωής, μέσα από την λογική και την τρέλα που κουβαλάς και αρνείσαι πεισματικά να αγοράσεις ….. όπως συχνά αναφέρεις, όταν κάποιοι προσπαθούν να στην πωλήσουν με το ζόρι...., γιατί απλά εσύ έχεις περίσσευμα από δαύτην.
Ανοιξα τα μάτια μου. Κοίταξα γύρω μου, πίσω από τους πέτρινους χοντρούς τοίχους που με εμποδίζουν.Κι όμως να τι βλέπω; Η ζωή με καλεί δίπλα της κι εγώ είμαι αυτός που θα αποφασίσει την πορεία που θα πάρω. Εγώ φτιάχνω τον κόσμο μου κι οχι ο κόσμος μου εμένα.
Ετσι σκέφτηκα νοιώθουν οι μειοψηφίες ,οι ασυμβίβαστοι, οι “παλαβοί”, που οι άλλοι δεν μπορούν να τους καταλάβουν και γιατί οχι  ακόμη - ακόμη  και να τους "χειριστούν" για την εκπλήρωση των δικών τους θέλω!.
Αρα, μονολόγησα το συμπέρασμα: Είμαι στον σωστό τόπο,στον τόπο των τρελών, εδώ θέλω να ζήσω, η ζωή σίγουρα πάλι θα με δικαιώσει, μέσα από το υπέρμετρο ΕΓΩ μου, αυτοί που μ΄ αγαπούν αληθινά ίσως καταλάβουν το πραγματικό "συμφέρον τους" και το βάλουν πάνω από το ΕΓΩ τους, ίσως μπορέσουν; η ψυχή μου έχει μάθει να συγχωρεί,δεν εκδικείται ποτέ και κανέναν.
Μα τι λέω; αυτοί με ταυτίζουν με τον εαυτό τους, που αποδεδειγμένα τον μισούν με τις πράξεις τους, πάντα φροντίζουν να τον τιμωρούν και ζουν με  πόνο, που τον έχουν συνηθίσει και με τον ίδιο τρόπο φέρονται σε όλες τις εφήμερες σχέσεις τους.Ξέρουν όμως πολύ καλά να τον κρύβουν και τον  "πνίγουν καθημερινά…..", νομίζοντας  ετσι πως νοιώθουν καλύτερα, επιταχύνοντας όμως τον αργό θάνατο τους που δεν τον αντιλαμβάνονται, γίνονται επιθετικοί,κουραστικοί, εκδικητικοί και παράλογοι, "πουλώντας τρέλα", ξαναγυρίζουν στα .....παλαιά τους "αισθήματα", που τα διαχειρίζονται καλύτερα και έτσι ίσως να νιώθουν πιο ασφαλείς.-