20170509

Λίγο από τη γεύση του παντοτινού

Πιάσαμε τους αγαπημένους μας από το χέρι και ταξιδέψαμε μακριά.
Αφήσαμε πίσω μας συντρίμμια ενός κόσμου γερασμένου, καταδικασμένου στη φθορά.
Πήραμε μοναδικά μας υπάρχοντα τη λαχτάρα και την αγάπη και φύγαμε πέρα μακριά.
Λίγοι οι πρόθυμοι, πολλοί αυτοί που μείναν πίσω αγκυροβολημένοι στα πάθη τους.
Δε γυρίσαμε στιγμή να κοιτάξουμε το χάος που αφήναμε. Σαν θα περνούσαν μερικά μέτρα τα δάκρυα θα στέγνωναν αμέσως.

Αργά ή γρήγορα θα καταλαβαίναμε πως κάποιοι δεσμοί κρατιόντουσαν μονάχα από συνήθεια κι ακόμα περισσότεροι από φόβο και αδυναμία.
Όσοι είναι για σένα περπατάνε πάντα μαζί σου μπροστά. Οι άλλοι απλά χάσκουν πάνω από το κενό τους.
Όλα θα μείνουν πίσω, σπίτια, αυτοκίνητα, διπλώματα, λεφτά.

Μαζί μας θα έχουμε μονάχα αισθήματα, όνειρα και όμορφες αναμνήσεις.
Γιατί ό,τι άξιζε από αυτόν τον απατηλό κόσμο, ήταν οι στιγμές που μας έδωσαν λίγο από τη γεύση του παντοτινού.

Από αυτό το παντοτινό γεννηθήκαμε και σε αυτό το παντοτινό είναι γραφτό να πάμε...  πηγή μου: http://enfo.gr/ar7146 Ανδρομέδα (Χριστίνα Πεταλωτή)