20100907

Γιωργος Σουρης ποίηση

Τεμπελιά

Δὲν ἔχω κέφι γιὰ δουλειά,
πάλι μὲ δέρνει τεμπελιὰ
καὶ κάθομαι στὸ στρῶμα...
Βρίσκω τὸ σῶμα μου βαρὺ
καὶ ὀλ᾿ ἡ γῆ δὲ μὲ χωρεῖ
κι ὁ οὐρανὸς ἀκόμα.

Κακὰ νομίζω τὰ καλὰ
καὶ βλέπω μία στὰ χαμηλὰ
καὶ μία κοιτῶ ἐπάνω...
Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν χαζὸ
ἂς ἠμποροῦσα νὰ μὴ ζῶ
μὰ ...δίχως νὰ πεθάνω.

Αφιερωμένο σε όλους τους πατριώτες Ελληνες ανα την υφήλιο. Ο Θεός να μας φυλάει.

1 σχόλιο:

  1. τρεις μεξικάνοι με τα μεγάλα σομπρέρος τους κάθονται στη σκιά έξω απ΄τη μπυραρία.
    μετά από δύο ώρες ο πρώτος λεέι "ζέστη κάνει σήμερα"
    τρεις ώρες αργότερα ο δεύτερος λεέι "ναι! ζεστή!"
    τέσσερις ώρες μετά ο τρίτος δηλώνει¨"σταματήστε την πολυλογία αλλιώς φεύγω!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή