
Ο Γιώργος Κολέτσος, έμπειρο στέλεχος, με σπουδές στα Οικονομικά και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, που προσέφερε σημαντικά, κατά τη θητεία του ως πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων 2013, αναλαμβάνει άμεσα καθήκοντα, σε μια χρονική στιγμή σημαντική για την προβολή και την προώθηση της χώρας ως τουριστικού προορισμού.
Κάποιο Σάββατο, είπε ο παπάς, την Κυριακή, που μας πέρασε, ο Χριστός δίδασκε σε κάποια συναγωγή. Όπου, μεταξύ των άλλων, είχε έλθει και μια γυναίκα, που ήταν καμπουριασμένη.
Τόσο πολύ, μάλιστα, που είχε ξεχάσει το χρώμα του ουρανού. Αφού, επί δεκαοχτώ χρόνια, καθόλου δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της.
Και ο Χριστός, που την είδε, τη σπλαχνίστηκε και τη θεράπευσε:
-«Γυναίκα, της είπε, ελευθερώνεσαι από την αρρώστια σου»!
Κι εκείνη, που ένιωσε το κορμί της να ξεκλειδώνεται και να απαλλάσσεται από τα φοβερά, μακροχρόνια δεσμά της, όρθωσε το κορμί της και ξέσπασε σε εκδηλώσεις χαράς και δοξολογίας προς το Θεό.
Αυτό όμως δεν άρεσε καθόλου στον αρχισυνάγωγο. Τον αρμόδιο, δηλαδή, για να κρατεί το λαό της συναγωγής του καμπουριασμένο. Έτσι ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της άρχουσας αναρχίας των γραμματέων και των φαρισαίων:
«Δεν σας φτάνουν, είπε στο λαό αγαναχτισμένος, οι έξι μέρες της βδομάδας για να θεραπεύεστε; Είναι ανάγκη να καταπατείτε και την αργία του Σαββάτου»!
Αλλά και ο Χριστός δεν έχασε την ευκαιρία. Για να προχωρήσει, πέρα απ’ τη θεραπεία της γυναίκας, και στη θεραπεία της κοινωνίας. Της καμπουριασμένης απ’ τις διαστροφές κάποιων θεσμών, που την κρατούν δέσμια και δεν την αφήνουν ποτέ να σηκώσει κεφάλι:
«Υποκριτή! είπε στον αρχισυνάγωγο ο Χριστός, εσύ δε λύνεις, κάθε Σάββατο, το βόδι σου και το γάιδαρό σου και πηγαίνεις και τα ποτίζεις; Και ενοχλήθηκες, επειδή το Σάββατο λύθηκε απ’ τα δεσμά της μια γυναίκα του λαού, που υπέφερε 18 χρόνια»!
Με τα λόγια αυτά του Χριστού, αρχισυνάγωγος και η κλίκα των «ημετέρων» του έσκυψαν τα κεφάλια καταντροπιασμένοι.
Ενώ τα πρόσωπα των ανθρώπων του λαού, που ένιωσαν να ελευθερώνονται απ’ τα δεσμά του αρχισυναγώγου, που τους αντιμετώπιζε σαν κοπάδι, άστραψαν από χαρά. Και πανηγύριζαν…
Το ίδιο, συνέχισε ο παπάς, καμπουριασμένη και άβουλη θέλει την κοινωνία μας και το σημερινό κατεστημένο.
Και προπάντων αυτό, που, μας υποχρέωσε να σκύψουμε και να μένουμε καμπουριασμένοι και εξευτελισμένοι κάτω απ’ τα «καυδιανά δίκρανα» των διεθνών τοκογλύφων τις οίδε για πόσα χρόνια.
Απ’ όπου, όσο περισσότερο θα προσπαθούμε να ξεφύγουμε, τόσο περισσότερο θα βουλιάζουμε. Και τόσο περισσότερο θα μας υποχρεώνουν να σκύβουμε. Μέχρι ότου, όπως λέει κι ο Κώστας Καρυωτάκης, φτάσει η μύτη μας στις φτέρνες μας…
Και δεν αρκούνται μόνο στην οικονομικό και κοινωνικό μας κουβάριασμα.
Θέλουν να μας αλυσοδέσουν χειροπόδαρα και στην προσωπική μας ζωή. Μεταβάλλοντάς μας σε αξιοθρήνητο εξάρτημα ενός παμπόνηρου και επικίνδυνου χαφιέ. Που ακούει στο αθώο όνομα της «κάρτας του πολίτη».Και που θα μας λύνει, λέει, όλα τα προβλήματα.
Ενώ στην πραγματικότητα θα είναι η Κερκόπορτα για την προσωπική άλωσή μας. Απ’ όπου ο κάθε κακοήθης θα μπορεί να ελέγχει την προσωπική μας ζωή και τα προσωπικά μας δεδομένα. Και να μετέρχεται κάθε είδους ατιμία σε βάρος μας:
Να μας εκβιάζει , να μας ληστεύει, να μας απολύει απ’ την εργασία μας ή να εμποδίζει την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών μας. Μυριάδες φορές χειρότερα απ’ ο, τι τα διαβόητα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Που βασάνισαν γενιές Ελλήνων…
Και δεν έχει καμιά σημασία, αν θα έχει ή δεν θα έχει το διαβόητο «666». Σημασία έχει το ότι η κάρτα αυτή θα είναι το δεσμωτήριό μας. Και δια μέσου αυτής θα μας αντιμετωπίζουν σαν κοπάδι τετραπόδων και όχι ως ανθρώπινες προσωπικότητες.
Ούτε, βέβαια έχει καμιά απολύτως σημασία, αν κάποιοι αρχιερείς έστω και οι περισσότεροι ή και ο αρχιεπίσκοπος δεν την αποδοκιμάζουν. Αφού η ιεραρχία, κατά κανόνα, δυστυχώς, συντάσσεται με τα συμφέροντα του κατεστημένου και όχι με το πνεύμα του Ευαγγελίου και το σεβασμό απέναντι στο λαό.
Εκείνο, που έχει πρωταρχική σημασία είναι το τι θα κάνουμε εμείς.
Όταν το εβραϊκό συνέδριο , μας λένε οι Πράξεις των Αποστόλων, διέταξε τους αποστόλους να σταματήσουν το κήρυγμά τους, ο Πέτρος αποκρίθηκε:
«Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»!
Και ασφαλώς το ίδιο ισχύει και για μας:
Όσοι έχουν ολόρθες τις ψυχές και αρνηθούν να παραλάβουν τη χαφιεδόκαρτα θα αισθάνονται ότι έπραξαν το χρέος τους. Όχι μόνο απέναντι στη συνείδησή τους, αλλά και απέναντι στα παιδιά τους. Και όλη την κοινωνία…
Ενώ όσοι έχουν καμπουριασμένες ψυχές και παραλάβουν τον ηλεκτρονικό χαφιέ, θα ντρέπονται για τη δουλικότητά τους.
Όπως, ακριβώς, και ο αρχισυνάγωγος, με την κλίκα του….πηγή:Παπα-Ηλίας
Θα σας πω μια ιστορία μήπως και κάποιοι καταλάβουν τη διαφορά που είχαν οι Έλληνες μετανάστες του παρελθόντος από τους λαθρομετανάστες που καταλήγουν στη χώρα σήμερα…
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ολόκληρη οικογένεια αναγκάστηκε να.....
μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Η φτώχεια ήταν μεγάλη και σύμφωνα με τις διηγήσεις των συγγενών η Ελλάδα ήταν ο πλέον αφιλόξενος τόπος. Μια κατεστραμμένη χώρα που δε μπορούσε να καλύψει ούτε τις πιο βασικές ανάγκες σίτισης των ανθρώπων, όπου οι άνθρωποι πέθαιναν από αρρώστιες και τα παιδιά από ξεχασμένες χειροβομβίδες.. Πολλοί ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι για τη γη της επαγγελίας… Περίπου δυο μήνες διαρκούσε το ταξίδι με το πλοίο, και για να πληρώσεις τα ναύλα σου έπρεπε να δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις αφού τα εισιτήρια ήτανε πάντα πανάκριβα. Όχι αυτοί οι άνθρωποι δεν έτρεξαν να μπουν σε κάποια κοντινή χώρα από το παράθυρο, αλλά πήγανε ρισκάροντας τα πάντα, μέχρι την άκρη της γης. Πήγανε όμως νόμιμα, έχοντας βίζα, διαβατήριο, ταυτότητα, καθαρό ποινικό μητρώο και όντας υγιής. Σχετικά με το θέμα της υγείας η κυβέρνηση της Αυστραλίας φρόντιζε πάντα, ώστε να μην μεταδίδονται ασθένειες ανάμεσα στον πληθυσμό. Να φανταστείτε ακόμη και αυτοί που γεννήθηκαν εκεί και πουθενά στα χαρτιά τους δεν αναγράφονταν ο όρος Ελληνίδα, Έλληνας ένα διάστημα που έκαναν ταξίδια πέρα δώθε Αυστραλία- Ελλάδα τους υποχρέωναν σε εμβολιασμό για την πρόληψη διαφόρων μολυσματικών ασθενειών , όπως και την υπόλοιπη οικογένεια. Το θυμάμαι από παιδί που ρωτούσα : “τι είναι αυτά τα σημάδια στα χέρια σου;”, και μου εξηγούσαν για τα εμβόλια και τις ιστορίες από τους ελέγχους και τα ταξίδια του παρελθόντος. Σκεφτείτε τώρα τους λαθραίους για μια στιγμή και που δεν ελέγχει κανείς, ούτε την ταυτότητα τους, ούτε το ποινικό τους μητρώο, μα ούτε και ποιες ασθένειες μεταφέρουν…
Δούλεψαν, δούλεψαν σκληρά! Φυσικά στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, αλλά μετά από κάποια χρόνια έφτιαξαν τη δική τους επιχείρηση και το δικό τους σπίτι με τα ίδια τους τα χέρια! Γιατί; Μα δεν έκλεψε ποτέ το κράτος της Αυστραλίας! Ποτέ δεν τους κορόιδεψε! Έδειξε σεβασμό στην καινούργια του πατρίδα, την αγάπησε και τη σεβάστηκε, δεν την έκλεψε και δεν την πρόδωσε ποτέ, το ίδιο έκαναν και τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Χρόνια μετά άφησε την Αυστραλία, πουλώντας την περιουσία που έκαναν εκεί για να έρθουν στην Ελλάδα που τόσο αγαπούσαν.
Γυρίζοντας ανακάλυψαν πόσο πίσω είχε μείνει η Ελλάδα και ένιωθαν προδομένοι.
Σήμερα, εμείς οι απόγονοι τους βλέπουμε την Ελλάδα να πηγαίνει ακόμη πιο πίσω και να καταστρέφεται, και στα αλήθεια θα ευχόμουν να είχα γεννηθεί σε κάποια πολιτισμένη χώρα που να μου αρμόζει. Οι νεοέλληνες δεν έχουν σχέση με αυτό που θέλω να είμαι!
Λοιπόν; Ο Έλληνας μετανάστης, ο τόσο εκλεπτυσμένος άνθρωπος έχει καμιά σχέση με αυτούς που παραβιάζουν τα σύνορα και μπαίνουν στη χώρα; Αλίμονο!
|
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους..
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Χθες μίλησα με τον Μιχάλη και μου ζήτησε χρήματα για την αυριανή παράσταση,συζήτηση μου ζήτησε πιο πολλά χρήματα από την αρχική συμφωνία μας. Το παζάρεψα έτσι για σπάσιμο και του είπα να συνεχίσει. Σκέφτηκα πως άλλος ένα Μιχάλης φίλος και συνάδελφος στις 27 του Σεπτέμβρη 2010 στα 56 χρόνια του αποδήμησε. Δεν έχει σημασία εάν πήγε στον Κύριο ή στον Διάβολο, σημασία έχει πως η χήρα ,θα συνεχίσει την ζωή της με όλα που εκείνος απέκτησε με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Στην κηδεία της Καίτης έλεγα μεγαλόφωνα "Αλί σ΄αυτόν που φεύγει". Κουράστηκα ελπίζοντας. Βαρέθηκα περιμένοντας. Το χθες τίποτα, το σήμερα ανιαρό, το αύριο μάταιο. Προσποιούμουν πως δεν θυμόμουν το πίσω, δεν έβλεπα το μπροστά. Και το τώρα της ζωής μου πικρότερο απ΄το μουρουνέλαιο. Η καρδιά μου έχει νοτίσει από τα δάκρυα. Το μυαλό μου έχει χαθεί μέσα στο γαλανό του ουρανού και το μπλε της θάλασσας. Η ψυχή μου κόντευε να πνιγεί μεσ΄ την αλμύρα του Καμινιού και ξαφνικά ερωτεύτηκα το τίποτα του ανέμου……. Βαθιά μέσα στην ψυχή υπήρχε μια γλυκιά στασιμότητα. Ένα τίποτα, μια υπέροχη πλήξη. Η σταθερότητα του τίποτα που υποψιάζομαι ότι θα έχουν μάλλον οι άγγελοι στον ουρανό. Μια που όλα είναι ήσυχα και καλά: (όχι κι εσύ γιατί εσύ ανησυχείς ακόμη για μένα). Τίποτε το απρόοπτο δεν διαταράσσει αυτή την ηρεμία. Την ηρεμία του Τίποτα. Την ηρεμία του όλου…….. Σαν να μην ήμουν ερωτευμένος πια. Δεν μπορεί να ήταν έτσι ο έρωτας. Μήπως έπλασα εγώ αυτό τον έρωτα, μόνο και μόνο για να υπάρχει ένας έρωτας. Μόνο και μόνο για να κολακευτώ. Να γεμίσω τις μπαταρίες της ψυχής μου. Να πάρω δύναμη να ζω μετά απο εκείνη………. Χρειαζόμουν λίγη δύναμη γιατί αυτή που είχα φαίνεται πως μ΄ εγκατέλειψε ή εξαντλήθηκε ή πως κατάφεραν και με έπεισαν πως δεν ήμουν πια τόσο δυνατός. Πως δεν ήταν αρκετή και ξοδεύτηκε σε μια ολόκληρη ζωή ή σε μια μόνο σχέση. Χρειάστηκε πολύ δύναμη για να καβατζάρω τη ζωή μου ίσαμε τώρα. Όλες οι αγάπες στη ζωή μου ( εκτός εκείνης) μπορεί να με πίκραναν μα τελικώς μ΄ ενίσχυσαν. Πολλαπλασίασαν τη δύναμη μου. Όλες και μια ιδιαίτερα έκαναν τη ζωή μου πιο γευστική, πιο ζωή. Στο νου μου ήρθαν έρωτες. Όταν ήμουν ερωτευμένος δεν ήθελα να ξεκολλήσουν τα χείλη απ΄ το φιλί. Δεν ήθελα να έχει τέλος η αγκαλιά. Ποτέ δεν ήμουν της …..ξεπέτας. ΄Ελεγα σπάνια το σ΄ αγαπώ με λόγια ,( μόνο με πράξεις τ΄ έδειχνα ) και κόλλαγαν τα χείλη. ΄Ακουγα το σ΄ αγαπώ και ηρεμούσα σαν να έκανα ζεστό μπάνιο μέσα στη λέξη. Και έμενε αυτή η αίσθηση μέχρι το επόμενο σ΄ αγαπώ. Αναρωτήθηκα υπάρχουν έρωτες που γερνούν ή παλιώνουν ; Ναι …. Είναι εκείνοι οι έρωτες που ξεχνάς. Οι έρωτες που ενώ προσπαθείς να θυμηθείς δεν μπορείς να θυμηθείς ούτε το άρωμα ούτε τη γλύκα του φιλιού. Υπάρχει όμως πάντα ο ήχος του σ΄ αγαπώ και είναι ο ίδιος για όλους τους έρωτες. Μπορεί μεν να ξεχνάει κανείς τους έρωτες , όμως δεν ξεχνά ότι πραγματικά αγάπησε. Μοιάζουν τόσο πολύ, ο έρωτας κι η αγάπη που δεν τα ξεχωρίζεις εύκολα. Στα αλήθεια γυρνώντας πίσω ψάχνω μα δεν βρίσκω να μίσησα ποτέ γυναίκα, μήπως δεν αγάπησα ποτέ ……. ακόμη το ψάχνω, ξέροντας όμως με σιγουριά πως αγαπήθηκα πολύ.....!
Είναι σημαντικό τα μάτια της ψυχής μου να είναι πάντα καθάρια και κρυστάλλινα ,σε μια εποχή που όλα είναι θολά και βρώμικα. Ένας από τους λόγους επιλογής μου, να ζήσω σε τούτο τον τόπο ,που έχει μείνει στο διάβα των χρόνων χωρίς παρεμβάσεις αισθητικές και περιβαλλοντολογικές . Εκεί που το μυαλό ηρεμεί και οι σκέψεις είναι καθάριες σαν τα νερά της θάλασσας που αγναντεύει και σαν τον ουρανό που τον σκεπάζει, πάντα σχεδόν χωρίς σύννεφα. Ο τόπος μαγικός , οι κάτοικοι ιδιόμορφοι, δύσκολο να καταλάβεις πως σκέπτονται πολύ απλά και αληθινά. Η τεχνολογία τους προβληματίζει , η αλήθεια που έφτιαξαν στις πόλεις τους τρομάζει έχουν την δική τους αλήθεια , είναι απόλυτοι στα πιστεύω και στις θέσεις τους. Τι να καταλάβει όμως ο καταπιεσμένος μετανάστης με τον καμένο εγκέφαλο ,ο Τουρίστας , ο περαστικός ,ο αμόρφωτος ο τίποτα, το πιο εύκολο λοιπόν είναι να βάλει το πρόβλημα του κάτω από το χαλί . Ξέροντας όμως πάντα….. τα πάντα και χόμπι του οι συμβουλές και το κουμάντο στους άλλους! Στη ζωή είσαι ότι κάνεις οχι οτι λές.-
Την Παρασκευή 09.10.2010 έγιναν πάλι οι γνωστές ατέρμονες συζητήσεις ,που οδηγούν στο πουθενά, η φυγή βλέπω πως ετοιμάζεται μεθοδικά ,με απώτερο σκοπό ,ότι πάρουμε πλέον των συμφωνηθέντων ,για το συναινετικό που ίσως δεν το πιστεύει απόλυτα. Ο συμβουλευτικός ψυχολόγος ,που δυστυχώς προσπαθεί να τον απορρίψει σε ότι με συμβούλεψε να προσέχω ήταν 100% και απόλυτα εύστοχος. Γνώριζε την περίπτωση και με μαθηματική ακρίβεια κατέληξε πως πρέπει να μάθω να ζω σύμφωνα με τις “απαιτήσεις” της αθεράπευτα δυστυχώς άρρωστης. Άστη λοιπόν να φτιάξει την δική της φυγή γιατί αλλιώς δεν θα καθαρίσω ηθικά σωστά.
1. φίλος 2. σύντροφος 3. εραστής 4. αδελφός 5. πατέρας 6. δάσκαλος 7. εκπαιδευτής 8. μάγειρας 9. μαραγκός 10. υδραυλικός 11. μηχανικός 12. διακοσμητής εσωτερικών χώρων 13. στιλίστας 14. σεξολόγος 15. γυναικολόγος /μαιευτήρας 16. ψυχολόγος 18. ψυχίατρος 19. θεραπευτής 20. τολμηρός 21. τακτικός 22. καλός πατέρας 23. πολύ καθαρός 24. συμπαθητικός 25. αθλητικός 26. στοργικός 27. προσεκτικός 28. ιππότης 29. έξυπνος 30. οραματιστής 31. Δημιουργικός 32. γλυκός 33. δυνατός 34. με κατανόηση 35. ανεκτικός 36. ευσυνείδητος 37. φιλόδοξος 38. ικανός 39. θαρραλέος 40. αποφασιστικός 41. έμπιστος 42. γεμάτος σεβασμό 43. παθιασμένος 44. αβρόφρων 45. πολύ πλούσιος 46. να αγαπάς τις αγορές 47. να μη γκρινιάζεις 48. να μην της είσαι βάρος 49. να μην κοιτάζεις άλλες Ταυτόχρονα θα πρέπει να προσέξεις πολύ να... 50. μην είσαι ζηλιάρης αλλά ούτε και αδιάφορος 51. να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά της αλλά να μην αφιερώνεις στην τελευταία περισσότερο χρόνο απ' ό,τι σε αυτή. 52. να της αφήνεις το χώρο της αλλά να δείχνεις ανήσυχος για το πού πηγαίνει. Είναι επίσης πάρα πολύ σημαντικό: 53. να μην ξεχνάς ημερομηνίες: -επετείων (γάμου, αρραβώνων, πρώτης συνάντησης...) -πτυχίου (αν υπάρχει) -ονομαστικής εορτής (αν υπάρχει) – Τελευταίας περιόδου Δυστυχώς ακόμη κι αν ανταποκρίνεσαι πλήρως στις παραπάνω απαιτήσεις, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί 100% πως θα την κάνεις ευτυχισμένη, διότι μπορεί να αισθανθεί φυλακισμένη σε ένα βίο αποπνικτικής τελειότητος από τον οποίο να θελήσει να απελευθερωθεί δραπετεύοντας με το πρώτο κωλόπαιδο που θα παρουσιασθεί μπροστά της. |