Αγάπη

Υδρα Μάης 2012

Όλοι μιλούν για σένα, μα ποιός σε γνωρίζει πραγματικά;

Σ’ αναζήτησα σε σώματα ξένα, στην στιγμιαία ηδονή της ένωσης.

Σ’ όρισα μέσα από την προβολή μου σ’ ανθρώπινους καθρέπτες.

Σ’ άγγιξα στην ψεύτικη ευδαιμονία της καταναλωτικής πληρότητας.

Χρωματιστά σύννεφα ψευδαισθήσεων πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.

  Μα κάθε φορά που ένιωθα πως σ’ έφτανα, πως σε κρατούσα σφικτά,

συνειδητοποιούσα ότι αγκάλιαζα μόνο τον εαυτό μου.

Κι εντός των άδειων χεριών - τρύπωνε η μοναξιά της απώλειας,

φώλιαζε ο πόνος του ανεκπλήρωτου μισού μου.

  Ψυχή γυμνή μαστιγωμένη από το ράπισμα της βροχής που πέφτει.

Κι όσο εξακολουθώ να φοβάμαι, αδυνατώ ν’ αγαπήσω.

Κι όσο θυμώνω, πορεύομαι στο σκοτάδι.

Κι όσο συνεχίζω να μισώ, δεν μπορώ να μοιραστώ.

Κι όσο σκέφτομαι εμένα, περισσότερο με χάνω.

  Μα η αγάπη δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες προσέγγισης, επιμένει να τρυπώσει.

Για να δεχτώ αγάπη, χρειάζεται να δώσω.

Για να δώσω χρειάζεται ν’ ανακαλύψω.

Για να ανακαλύψω οφείλω να ψάξω.

Και κάθε ψάξιμο ξεκινάει εντός μου.

Η αληθινή αγάπη είναι μία αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση.

Μόνο εάν μ’ αγαπώ  -  θ’ αγαπήσω - θ' αγαπηθώ.

Κάθε προοπτική αγάπης πηγάζει από εμένα

και καταλήγει τελικά μόνο σ’ εμένα,

μια που αγάπη γίνηκα εγώ ο ίδιος.

Κι προέκταση μου ολάκερος ο κόσμος,

                όλα είναι αγάπη,     μονάχα αγάπη.                                                                                        πηγή:http://a-kakies.blogspot.gr

 Συμπέρασμα:  Κάποιες στιγμές χρειάζεται να μας ζεσταίνουν  σκέψεις μόνον θετικές, στο πέλαγος που έγγραψε η ζωή μας έλαχε και χάλασε η πυξίδα, ας συνεχίσουμε λοιπόν μοναχικοί ταξιδευτές, ξέχνοιαστοι καβαλάρηδες.....