20090730

Μηπως ειμαι τελικα....μαλακας η πουτανα ;

Ρε συ φιλαρα ειλικρινα νιωθω την κουραση να μεγαλωνει μεσα μου και να ξεσπα. Κουραστηκα. Κουραστηκα να επαναλαμβανω τα ιδια βηματα μεσα στο κρασαρισμενο μου μυαλο. Να παιρνω ενα ενα ολα τα πιθανα σεναρια να τα μελετω να σημειωνω τις λεπτομερειες να αποδιδω πιθανολογικες βαρυτητες να προσεχω να μη χρεωσω κατι λαθος σε καποιον και ολα να πιστωνονται στην παρτη μου τελικα. Βαρεθηκα τον εαυτο μου αυτο το διαβολικο μαλακισμενο μυαλο που κουβαλαω.
Και ξερω οτι κατα βαθος μεταφερω αυτο το κενο της αυτοπεποιθησης αλλα νιωθω οτι δεν μπορω να καθρεφτιζομαι αλλο στα ματια των αλλων για να μαθω ποιος ειμαι. Να ρουφαω τις λεξεις τους οπως το μωρο θηλαζει το γαλα απο το μαστο της μανας του. Οσο προσπαθω να απεξαρτηθω τοσο συνειδητοποιω πως καθε μου κινηση εχει προσανατολισμο μια εστω αχνη επιβεβαιωση απο τους αλλους. Γαμημενο DNA.
Δεν θελω αλλο ρε πουστη μου θελω να τα γραψω ολα στα @@ μου! Γινεται; Ποσες φορες πρεπει να το πω αυτο -γαμω- για να το πιστεψω τελικα; Θελω να γυρνανε ολα γυρω απο μενα οχι εγω γυρω απο αυτα. Να σπασει κάθε ενδοιασμος προκαταληψη. Καθε εμποδιο που με γυρναει πισω και με εγκλωβιζει. Να σπασει καθε παρθενικος υμενας του γαμημενου υποκριτικου καθωσπρεπισμου.Να ματωσουν ολα. Δεν με νοιαζει. Η μανα μου εζησε ως τα 95 της και ελεγε δειχνοντας τ΄αυτια της - ο μπενακης κι ο βγενακης . Κατι αναλογο που θα ελεγε μια νεα σημερα - στο μουνι μου! Οταν σπανιοτατα θυμωνε μαζι μου ελεγε.... εαν ησουν γυναικα Πουτανα στην Συγγρου θα ησουν! Μηπως εγινα και δεν το ξερω;.Ακομα ψαχνομαι........

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου