Απο όλους τους Σουρεαλιστές και τα έργα τους, ο Σαλβαντόρ Νταλί είναι ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο ζωγραφικό στύλ και την εκκεντρική και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του.Ο καλλιτέχνης δημιουργούσε όπως έλεγε<<χειροποίητες ονειρικές φωτογραφίες>>, οι οποίες ήταν ζωγραφικές αναπαραστάσεις των παραισθήσεων που είχε όταν βρισκόταν σε μια παρανοειδή κατάσταση. Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του για την λογοτεχνία και την επιστήμη ενώ παραμοιώδεις έχουν μείνει οι δηλώσεις που έκανε κατα καιρούς.
Στην «Εμμονή της μνήμης», τα εύκαμπτα ρολόγια αποτελούν ένα ασύνειδο σύμβολο της σχετικότητας του χώρου και του χρόνου, ένα σουρεαλιστικό στοχασμό πάνω στην κατάρρευση των αντιλήψεών μας για μία σταθερή κοσμική τάξη πραγμάτων, «από τη στιγμή που η θεωρία της σχετικότητας εκθρόνισε το χρόνο, επαναφέροντάς τον στο σχετικό του ρόλο, όπως αυτός είχε καθοριστεί από τον Ηράκλειτο»
Στο άρθρο του «Οι πίνακες μου στο φθινοπωρινό σαλόνι», ο Νταλί υποστήριζε ότι προσπαθούσε να ζωγραφίζει με τον πιο φυσικό τρόπο κι ότι ήταν ακατανόητοι μόνο σε όσους έχουν χάσει την ικανότητα να παρατηρούν απλά τη φύση.
Η συχνή χρήση από μέρους του θρησκευτικών θεμάτων σε όλη αυτή την περίοδο, αποτελεί μέρος της στρατηγικής του να επανεισάγει τη μεταφυσική στη φυσική .Η γενική έννοια της διαιρετότητας της ύλης, εμφανίζεται συχνά με διάφορες μορφές στη ζωγραφική του Νταλί αυτής της περιόδου. Το «Εκρηγνυόμενο ραφαηλικό κεφάλι», η «Παναγία του Port Lligat» αποτελούν ενδιαφέροντα παραδείγματα. Στο Μανιφέστο της αντι-ύλης ο Νταλί έγραφε: «Θέλω να βρω ένα τρόπο να μεταφέρω στα έργα μου την αντι-ύλη. Είναι θέμα εφαρμογής μιας νέας εξίσωσης που διατύπωσε ο Δρ. Χάιζενμπεργκ, η οποία μπορεί να δώσει τον τύπο της ενότητας της ύλης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου