Κλεμμενα ..... ονειρα μεγαλες αληθειες

Ειχα διαβασει καπου οτι καθε ανθρωπος εχει τρεις δυνατους χαρακτηρες. Αυτον που βλεπουν οι αλλοι ανθρωποι, αυτον που θεωρει ο ιδιος οτι εχει και τελος, αυτον που πραγματικα εχει. Αν οι ζωες μας πλεκονται και αθροιζονται , αναρωτιεμαι γιατι πρεπει παντα να προσπαθεις να πεισεις για κατι που εισαι η δεν εισαι.
Αν εχεις μια και μοναδικη ευκαιρια να κανεις αυτο που εσυ επιλεγεις, την στιγμη που συνειδητοποιεις οτι η ζωη ειναι δικη σου, για ποιο λογο τελικα να επιλεξεις αυτο που δεν αποτελει προσωπικη επιλογη σου;
Παρακολουθω ανθρωπους που ολοκληρη η ζωη τους ειναι η καλογυαλισμενη βιτρινα που θα πλασαρουν η θα πουλησουν στους αλλους, ειδικα μεσα απο τα κοινα. Για ποιο λογο ομως η προσωπικη ευτυχια να επηρεαζεται η (ακομη χειροτερα) να περιοριζεται απο την κριση των αλλων;
Ξερω οτι ειναι τελικα εξαρτηση η επιβεβαίωση που παρεχεται απο τους αλλους, σε τετοιο βαθμο που να καθοριζει καποιες στιγμες ακομη και τις σημαντικες αποφασεις που παιρνουμε στην ζωη μας. Ωστοσο που μπορει να καταληξει ενα τετοιο ειδος εξαρτημενης συμπεριφοράς; Αλλες φορες οι αποφασεις μπορει να ειναι επιφανειακες οπως το που θα παμε διακοπες, τι ρουχα θα φορεσουμε, τι αυτοκινητα θα οδηγησουμε, ναi... το ειπα αλλα, δεν εννοουσα αυτό.Το κόστος ενδεχεται να ειναι μονο οικονομικο, αν και τελευταια εχει αρχισει και αυτο να γινεται δυσβασταχτο με ολες τις πλουσιοπαροχες δανειακες επιλογες-παγιδες προς τους καταναλωτες. Δεν ειναι ομως λιγες οι φορες που οι κρισεις μας επηρεαζονται απο τις "ταπεινες" γνωμες των κοντινων η αμεσων προσωπων, των προσωπων του περιβαλλοντος μας και αφορουν τις πιο σημαντικες αποφασεις της ζωης μας οπως το επαγγελμα η το συντροφο μας….συζυγο μας μεχρι και τον ουσιαστικο τροπο με τον οποιο θα επιλεξουμε να ζησουμε την ζωη μας, η πως ονειρευτηκαμε το… πακετο.Άλλες φορες ενω εχουμε βρει και το πακετο και το κλειδι για ν΄ανοιξει , το κλειδι δεν το βαζουμε στο κενο…(στην τρυπα) για να ανοιξει το πακετο, το βαζουμε οπου μας υποβαλλουν αλλοι,και το πακετο παραμενει κλειστο...αφοριζοντας το που δεν ανοιγει, του λεμε πως αυτο φταιει....
Θυμαμαι παρακολουθουσα μια εκπομπη στην τηλεοραση για την ακριβεια και ο παρουσιαστης συνεχιζε να επαναλαμβανει ξανα και ξανα το ιδιο πραγμα. "Ολοι εχουν δικαιωμα στο ονειρο". Διατηρωντας την ελπιδα σαν ασβεστο κερι. Για μια στιγμη αναρωτηθηκα: Ποιο ονειρο; Το πανακριβο πολυτελες ονειρο που περιλαμβανει τεραστιες γαλαζιες πισινες, εξωτικες διακοπες , εξοχικες και απομονωμενες βιλες, ιδιωτικους παραδεισους, πουρα και πολλα, πολλα λεφτα; Ποιο ονειρο; Το ονειρο του …μεταναστη. Αυτο που πλασαρεται με υπουλο τροπο απο τα ΜΜΕ και ολοι θελουν να ακουμπησουν; Αυτο που σε οδηγει αρχικα στα σκαλοπατια της τραπεζας προκειμενου να το πραγματοποιησεις και στη συνεχεια στα σκαλια του φρενοκομειου; Αυτο που σε οδηγει σε ενα ατερμονα κυνηγητο με τον εαυτο σου; Αυτο που ειναι παντα κατι περισσοτερο απο αυτο που εχεις; Παντα περισσοτερο απο αυτα που εισαι η διαθετεις; Αυτο το ονειρο; Οχι φυσικα και δεν εχουμε δικαιωμα ολοι σ΄ αυτο το ονειρο. Οσο πικρο η τραγικο και αν ειναι, ετσι ειναι. Φυσικα δεν εννοω οτι πρεπει κανεις να παραιτηθει απο τα ονειρα του. Δεν εννοω αυτο. Ειναι ομως η σκληρη νοθεια των στημμενων αναγκων και των ξενων απωθημενων που θολωνει τα πραγματα. Ειναι αυτα που χρηζεις πηγη ευτυχιας και θεωρεις λανθασμενα απαραιτητα, που σε κανουν και αδημονεις. Αδημονεις να φτασεις ενα απραγματοποιητο ονειρο. Ονειρα θερινης νυκτος (;)…….αν το καταλαβεις ποτε.